Jak wygląda dynamika w rodzinie, w relacji między mężczyzną a kobietą?

Mężczyzna jako, że napędzany swoją naturą spełnia się na zewnątrz to przynosi to spełnienie do ogniska domowego kobiecie. Kobieta powiększa to, co przynosi jej mężczyzna. Jeżeli to są dobre, konstruktywne rzeczy to kreowane jest dobro, piękno, obfitość i dostatek. Jeżeli to są rzeczy destrukcyjne rodzina pogrąża się w destrukcji. Mężczyzna przynosi z zewnątrz pomysły, idee, energię, zasoby, a kobieta to powiększa poprzez kreowanie materialnej rzeczywistości dla rodziny.

Bardzo ważne jest więc, aby mężczyzna przynosił kobiecie miłość. Wtedy kobieta będzie tworzyła wokół siebie więcej miłości. Jeżeli mężczyzna przynosi kobiecie sadyzm i masochizm, to kobieta będzie tworzyła w oparciu o sadyzm i masochizm. O tym mechanizmie wiedzieli już sto lat temu totalitarni przywódcy Hitler i Stalin. Naiwnym byłoby sądzić, że psychoanaliza, która pokazywała nieświadome działanie psychologii człowieka nie była wykorzystywana przez dyktatorów. Jestem przekonany, że dyktatorzy mieli swoich psychoanalityków, którzy podpowiadali im jak tworzyć propagandę uwodzącą masy.

Propaganda wojenna była tak skonstruowana, by do domów rodzinnych wnoszony był sadyzm i masochizm a nie miłość. Kobiety były psychologicznie zapładniane ideami sadystycznymi i masochistycznymi. Okropieństwa pierwszej i drugiej wojny światowej zrodziły się z braku miłości w domach rodzinnych i żołnierskiej sadystyczno – masochistycznej dyscypliny, której poddawane były dzieci. W domach rodzinnych zarówno mężczyzna jak i kobieta wychowywali przyszłych żołnierzy. Mężczyzna przynosił idee (powtarzał nazistowskie idee Hitlera, komunistyczne idee Stalina), a kobieta kreowała życie rodzinne zapłodniona tymi ideologiami.

Obecnie w Polsce również próbuje się działać propagandowo i ideologicznie, by zapładniać kobiety do tworzenia przyszłych żołnierzy mających stoczyć rozstrzygającą walkę z Rosją (cel oczywiście podprogowo i nieświadomie wskazywany to likwidacja Rosji). Na szczęście ta operacja psychologiczna nie idzie zbyt dobrze. W społeczności mamy mniej więcej pół na pół. Połowa uległa propagandzie, połowa jest za pokojem. Połowa to za mało, by pójść na wojnę. To musi być tak jak za Hitlera w Niemczech, lub za Stalina w Rosji. Za Putina też mamy wykonaną taką operację psychologiczną na Rosjanach. Oni są przekonani, że walczą kolejny raz w wojnie ojczyźnianej w obronie Rosji. Rosjanie są społeczeństwem psychologicznie zniszczonym, przejawiającym destrukcję i autodestrukcję.

Jeżeli chodzi o Polskę to ja wspieram kreację przez polskie kobiety miłości, wspaniałych, domów wypełnionych ciepłem i dostatkiem, a nie tworzenie z dzieci przyszłych żołnierzy pełnych sadyzmu i masochizmu. Nie potrzebujemy w Polsce kreowania po raz kolejny koszmaru wojny. Ważna jest tutaj po raz kolejny rola mężczyzn. Mężczyzna powinien przynosić kobiecie miłość, a nie ból i cierpienie.

Już jest źle bo ideologia feminizmu i obecna kultura zapładniają kobiety ideami, pod wpływem których stają się coraz mniej miłosne, namiętne, ciepłe, nastawione na relację, budowanie ogniska domowego. Mężczyźni nie powinni dokładać jeszcze więcej destrukcji.

Mężczyźni muszą również zrozumieć jak ważna jest dla ich dzieci ich obecność. Gdy ich nie ma, a matka obwini dziecko, za ich odejście, co nieraz się zdarza, to takie podwójne odrzucenie może sprawić, iż dziecko wyrośnie na sadystę, który może się dopuszczać konkretnych przestępstw. Na wojnie Ukrainy z Rosją możemy zauważyć, że są tam oddziały prywatne, które dopuszczają się aktów przestępczych na ludności cywilnej, na wrogach, a także na swoich towarzyszach broni. Tak na tej wojnie również możemy spotkać sadystyczne bestie, takie jak w drugiej wojnie światowej.

Podsumowując tę część stosunek rodziców do siebie i rodziców do dzieci powinien charakteryzować się: miłością oraz obecnością fizyczną i psychiczną. Taka postawa pomaga dziecku zbudować prawdziwą podstawę poczucia własnej wartości.