W poprzedniej części pisałem, że wzorce kulturowe mogą wzmacniać cechy sadystyczne u kobiet identyfikujących się z płcią męską.

Przyglądnijmy się obecnie panującej kulturze by stestować czy ona wzmacnia sadyzm kobiet i czy wiele kobiet identyfikuje się z płcią męską.

Oczywiście jest to moje spojrzenie, aby spróbować zanalizować sytuację wykorzystują całą swoją wiedzę i możliwości mojego mózgu. Być może ty masz większą wiedzę, bardziej wnikliwy i analityczny umysł i potrafisz zrobić to lepiej. Ja robię tyle na ile mnie stać tu i teraz.

Według mnie na wzrost sadyzmu i identyfikacji z płcią męską może wskazywać: popularność freakowych walk mma w klatce pięknych influencerek, moda na „Fit” wśród kobiet z maksymalnym odwodnieniem i odłuszczeniem ciała, promowanie bycia singielką, niechęć posiadania dzieci, stawianie kariery ponad rodzinę, agresywny neofeminizm oskarżający o wszelkie zło mężczyzn, widzenie w naturze mężczyzny patriarchalne ciągoty, zanik naturalnej „matczynej” empatii u wielu kobiet. Zapewne można znaleźć o wiele więcej przykładów na wzrost sadyzmu i identyfikacji z płcią męską kobiet, jednak te wydają mi się dość wyraziste.

Co to wszystko oznacza dla kobiety, mężczyzny, społeczności?

Konkretnym efektem w kontekście społeczeństwa jest upadek rodziny. Sadystyczna influencerka katująca swoje ciało na siłowni i na macie przygotowując się do freakowej walki ostatnie o czym myśli to posiadanie dzieci i założenie rodziny. Ona traktuje swoje ciało jak piękną maszynę do zarabiania pieniędzy i budowania popularności.

Ktoś mógłby powiedzieć, że to margines społeczny.

Tak, ale ta inflencerka staje się modelem kultury, który jest podawany społeczeństwu. Ma to ogromny wpływ szczególnie na młode dziewczyny. Zdrowa rodzina ochroni córkę przed takim sadystycznym modelem życia i bycia. Ale już dysfunkcyjna rodzina niekoniecznie. A przecież teraz mamy w Polsce tak duże wskaźniki rozwodów. Samotnie wychowująca matka, mająca nawet najlepsze intencje może nie ochronić swojej córki przed tak mocno promowanym wzorcem/modelem kultury.

Kobieta z podbudowanym kulturowo sadyzmem zaczyna żyć w sposób mechaniczny. Ciało zaczyna traktować jak maszynę, która ma pomóc jej osiągać cele, a te cele głównie budowane są przez wielkościowe ego i wiążą się z sukcesem, sławą, bogactwem, pięknem. Kobieta taka traci naturalną zdolność odczuwania przyjemności i budowania życia przepełnionego radością. Życie takiej kobiety zdominowane jest przez sadyzm. W jej życiu jest dużo cierpienia bez widoków na uzyskanie prawdziwej cielesnej przyjemności (osiągniecie sukcesu, bogactwa, sławy nie oznacza, że człowiek będzie doświadczał przyjemności i radości życia).

Sadyzm oczywiście jest obecny w życiu seksualnym. Pełno w nim stereotypów kulturowych. Obecnie kultura podaje nam jako model pożądania kobietę Wampa, jako seksowną, drapieżną, ale i niebezpieczną kobietę. Nie potrzeba wiedzy psychologicznej, aby dojść do racjonalnego wniosku, że kobieta Wamp raczej nie stworzy ogniska domowego pełnego miłości, ciepła i troski. Kobieta Wamp bardziej więc pasuje nam do namiętnego romansu. To kulturowo pozycjonuje kobietę na pożądaną seksualnie, jednocześnie oderwaną od natury piastunki ogniska domowego. Stąd już prosta droga do bycia singielką, żyjącą romansami. Poddając się obowiązującym obecnie wzorcom kultury ani kobieta Wamp nie chce się wiązać z mężczyzną, ani mężczyzna nie widzi siebie budującego rodzinę z kobietą Wampem. Zauważ jak seksualizowane są dzisiaj kobiety.

Kobiecie Wampowi bliżej do walk mma w klatce, do wojowania na froncie niż do troszczenia się o dom rodzinny, rodzenia dzieci. 

Oczywiście dla rządzących może to być bardzo wygodne, gdyż dość łatwo zabiegami psychologicznymi mogą zmotywować kobietę sadystyczną, by poszła walczyć na froncie lub całą energię zainwestowała w budowanie siły koncernu państwowego.

A czy to jest korzystne dla kobiety?

Według mnie kobieta taka wiele traci. Przede wszystkim odrywa się od swojej kobiecej natury i przestaje odczuwać przyjemność z czynności, które dają mnóstwo radości nie sadystycznym kobietom. Kobieta nie sadystyczna nie będąc sławną, bez popularności na social mediach, nie mając sukcesu i pieniędzy sadystycznej kobiety wiedzie o wiele szczęśliwsze i zdrowsze psychicznie życie.

To szczęśliwe życie objawia się w wielu aspektach: jest spełnioną partnerką i matką, doświadcza miłości w relacji z mężczyzną, odczuwa większą przyjemność z seksu i ma więcej orgazmów, jest bardziej ugruntowana i uziemiona przez co odnajduje radość z bycia na tym świecie w prostych rzeczach.

Kobieta sadystyczna, identyfikująca się z płcią męską pragnie spełnić się na zewnątrz. Stawia sobie ambitne cele, które bardzo często są iluzją (która się musi rozpaść). Kobieta taka kończy z depresją lub innymi problemami psychicznymi, nierzadko są to próby samobójcze i samobójstwa dokonane. Kobieta taka wiedzie życie mechaniczne, nawet seks jest uprawiany mechanicznie, więc nie doświadcza rozkoszy i orgazmów. Relacje są tutaj na pokaz, budowane z poziomu ego. Kobieta taka prezentuje się jako silna i niezależna, niepotrzebująca mężczyzny, jednocześnie wewnątrz jest bardzo samotna i nieszczęśliwa.