Na drodze rozwoju i realizacji celów we wszystkich sferach życia bardzo ważne jest nauczenie się odpuszczania. Odpuszczanie pozwala przybliżać się do celu bez destrukcyjnego pobudzenia emocjonalnego.

Co rozumiem przez pojęcie destrukcyjne pobudzenie emocjonalne?

Destrukcyjne pobudzenie emocjonalne to takie, które sprawia, że człowiek przestaje afirmowac życie i zapada się w sobie. Wielu ludzi takie destrukcyjnego pobudzenie emocjonalnego doświadczało przez długi czas w związku z pandemią koronawirusa, obecnie może doznawać takiego pobudzenia emocjonalnego pod wpływem informacji o wojnie, inflacji, wzrostach cen.

Destrukcyjne pobudzenie emocjonalne wywołuje lęk i zapadanie się człowieka w sobie. Energia przestaje być kierowana na zewnątrz i człowiek zapada się w ciemnej wewnętrznej studni popadając w stany depresyjne.

Emocjonalne zerowanie

Emocje powinny być szybko przepracowywane i jak najszybciej się da usuwane z psychiki i ciała. Po takiej pracy człowiek powinien mieć poczucie wyzerowania emocji. Czyli prościej mówiąc powinien odczuwać spokój i brak pobudzenia emocjonalnego. W przepracowywaniu emocji i osiąganiu celów bardzo pomaga odpuszczanie.

Odpuszczanie to również szybkie przeżycie emocji i pozbycie się jej. Odpuszczanie bardzo pomaga w realizacji celów zarówno w sferze zawodowej jak i osobistej oraz miłosnej.

Wyobraź sobie taka sytuację, że prowadzisz swój biznes i przyjąłeś model zdobywania klientów przez telefon. Bez umiejętności odpuszczania kariery raczej nie zrobisz. Telefonując proponując swoje produkty/usługi ludziom usłyszysz wiele razy NIE. Jeżeli nie potrafisz odpuścić tych potencjalnych klientów i przejmujesz się odmowami to jesteś w poważnych tarapatach.

No dobrze ale jak odpuścić w takiej sytuacji?

Musisz sobie samemu wytłumaczyć pewne rzeczy. Nawet jeżeli czujesz się dotknięty odmową, to możesz poczuć te emocji i złapać z nimi kontakt, jednocześnie przeprowadzając monolog wewnętrzny. Monolog wewnętrzny może wyglądać następująco: „Ten człowiek na ten moment nie potrzebuje mojego produktu/usługi. Ja mam prawo mu oferować produkt/usługę a on ma prawo mi odmówić. To, że nie potrzebuje mojego produktu/usługi nie znaczy, że odrzuca mnie jako człowieka. To, że nie korzysta teraz w produktu/usługi nie znaczy, że w przyszłości taka potrzeba u niego się nie pojawi.”

Takie monologi można tworzyć w zależności od kontekstu sytuacji.

Wyobraź sobie sytuację, że randkujesz z jakąś osobę, którą traktujesz jako potencjalnego partnera. Inwestujesz energię i czas w ta osobą po czym okazuje się, że ta osoba nie zainwestowała tyle energii w ciebie, co ty i nie rozpatruje ciebie jako potencjalnego partnera. W takiej sytuacji bardzo często czujemy się odrzuceni i zranieni. NIE jest dla nas bolesne jeszcze bardziej jak pojawiły się emocje i uczucia wobec drugiej strony. W takiej sytuacji jeszcze bardziej musimy popracować nad swoimi emocjami, gdyż pozostawanie w stanie zranienia, a może nawet złamania serca może nas całkowicie zablokować na relacje miłosne. W tym wypadku również bardzo pomocny jest dialog wewnętrzny. Dialog wewnętrzny robimy, gdy zyskamy kontakt z uczuciami i emocjami, które odczuwamy. Taki dialog wewnętrzny może wyglądać następująco: „Ja jestem wolna osobą i x jest wolna osobą. Uczucia to jest coś co się pojawia, albo się nie pojawia. Nie mamy na to wpływu. U mnie uczucia się pojawiły u x nie. Ja miałem prawo wyrazić swoje uczucia, x miała prawo ich nie odwzajemnić. Każdy człowiek ma wolną wolę i szanuję wolną wolę x i jej decyzję. To, że x nie odwzajemnia moich uczuć nie oznacza, że odrzuca mnie jako człowieka, oznacza tylko tyle, że w tej chwili nie chce relacji miłosnej, lub szuka kogoś innego, nie poczuła żadnych uczuć do mnie tu i teraz. Odwzajemniona miłość nie zrodziła się w naszej relacji. W tej sytuacji nie pozostaje mi nic innego jak życzyć sobie i x odwzajemnionej miłości.”

Tego typu monolog wewnętrzny pozwala nam wyjść z urażonego ego i przejść do uczuć i emocji, które się odczuwa. Danie sobie prawa do poczucia emocji i uczuć, pozwala im przepłynąć i ulecieć. Nie blokujemy emocji i uczuć w ciele i dzięki temu nie idziemy przez życie z urazą, bólem i złamanym sercem.

Odpuszczania musimy się uczuć i je trenować. To nie jest coś, co przychodzi od tak. Sam fakt, iż powiesz sobie: „teraz będę odpuszczać” nie sprawi, że to stanie się automatycznie. To świadoma praca z emocjami, uczuciami i własnym ego.