W sytuacji, gdy jeden albo oboje partnerów mają mniej dojrzałe i stabilne superego, infantylne elementy owocują projekcjami, które u drugiego partnera mogą powodować szczególną wrażliwość na krytykę, ze strony tego pierwszego. Projekcje z prymitywnego superego nasilają krytycyzm partnera, nawet jeżeli jest się na co dzień osobą bardzo obiektywną. Dojrzałe superego sprawia, że krytykowany partner potrafi się zbuntować i przetrwać atak oraz pozwala parze utrzymać równowagę.

A co jeżeli mamy doczynienia z silną patologią superego?

Silna patologia superego, któregokolwiek z partnerów, może spowodować, że zamiast prostej projekcji aktywowana zostanie identyfikacja projekcyjna (Polega na przypisywaniu innej osobie nieakceptowanych własnych przeżyć, przy jednoczesnym przeżywaniu ich jako reakcje na przeżycia odbiorcy projekcji. Zachowanie osoby projektującej wywiera na odbiorcy presję przeżywania siebie i zachowywania się zgodnie z cudzą projekcją). Trudniej jest się obronić przed identyfikacją projekcyjną, co w konsekwencji może doprowadzić do zaburzenia równowagi pary, gdy z superego zostanie wyzwolony sadyzm.

Czego potrzeba aby miłość między partnerami mogła trwać i się rozwijać?

Aby miłość między partnerami mogła trwać i się rozwijać potrzebna jest wdzięczność. Zdolność do odczuwania wdzięczności, zarówno w sferze ego jak i superego jest podstawą wzajemności w relacji między dwojgiem. Wdzięczność tworzona jest z przyjemności, która odczuwa dziecko, gdy zaspokajane są jego potrzeby przez opiekunów. Zdolność do odczuwania wdzięczności pozwala tolerować ambiwalencję, którą odczuwa się będąc w związku.

Co najpiękniej wyraża miłość dwojga?

Zdolność do wzajemnej idealizacji relacji miłosnej najpełniej wyraża się w odczuwaniu wdzięczności za otrzymaną miłość i wzmocnienia pragnienia ofiarowania miłości w zamian. Najpiękniejszym wyrazem odebrania miłości przez partnera jest doświadczenie orgazmu. Doświadczenie orgazmu partnera oraz wzajemność w uczuciach pozwala miłości i wzajemności górować nad zazdrością i złością.