Negatywna feminizacja podkręca w ludziach regresję, tak by roztapiali oni swoją indywidualność w globalnej wiosce, korporacji, instytucji, mieście, państwie opiekuńczym. Taki regres daje człowiekowi poczucie powrotu do łona matki. Oczywiście to wszystko odbywa się w nieświadomości i dzięki temu wyciszone zostają wewnatrzpsychiczne konflikty powstałe we wczesnym dzieciństwie. Niestety takie wyciszenie odbywa się kosztem rozwoju osobowości.

Czy można odnieść sukces w sferze miłosnej bedąc psychicznie w zastępczym łonie matki?

W sferze zawodowej człowiek może robić karierę łącząc ją z pragnieniem bycia w zastępczym łonie matki. W sferze miłosnej prowadzi to do koluzji ( za J. Willim) i konfliktów pary. Kernbnerg za Henrym Dicksem wskazuje, że ciągłe konflikty małżeńskie przynoszą rezultaty w postaci: rozkładu małżeństwa, utrzymywania równowagi nie dającej zadowolenia i powodującej konflikty, braku czasu na rozwiązanie problemów pary.

Dicks wskazuje na trzy główne płaszczyzny połączenia pary: uświadomione wzajemne oczekiwania wobec związku, zasięg, w  którym wzajemne oczekiwania współgrają z własnymi oczekiwaniami kulturowymi, a także jak para łączy się oczekiwaniami kulturowymi otoczenia oraz ostatnia płaszczyzna – nie uświadomione pobudzenie każdego z partnerów wewnętrznych związków z obiektem i  uruchomienie ról odpowiadających tym z przeszłości.

Dicks badając problemy małżeństw odkrył, że budują one rodzaj kompromisu pomiędzy nie uświadomionymi związkami z obiektem, a będącymi w dużej sprzeczności uświadomionymi pragnieniami i wzajemnymi oczekiwaniami. Kompromis taki jest możliwy do zbudowania dzięki identyfikacji projekcyjnej.

Dicks wskazuje, ze konflikty seksualne miedzy partnerami są przestrzenią, w której ujście znajdują konflikty i nieświadome aktywowane związki z obiektem. Pomiędzy aktywowanymi związkami z obiektem a idealizacją z początku znajom ości jest bardzo duży rozdźwięk.

Partnerzy mogą pracować nad tymi problemami, mogą wychodzić z regresu (odrywać się od tłumu będącego zastępczym łonem matki), i nieświadome relacje z obiektem czynić świadomym materiałem do pracy.

Kernberg wskazuje trzy obszary, w których para może rozwijać swoją relację:

1. Obecny związek seksualny
2. Świadome i nie uświadomione, dominujące związki z obiektem
3. Ustalenie odniesienia do ego idealnego

Zdolność do dojrzałej miłości seksualnej kształtuje się na wyżej przedstawionych trzech płaszczyznach. Pracując nad dojrzałością miłosno – seksualną pary pracować nad integracją libido i agresji, miłości i nienawiści,  z przewagą miłości nad nienawiścią we wszystkich trzech obszarach relacji.