Przywódca charyzmatyczny ma o wiele większe szansę na sukces jeżeli samozwańczo sięgnie po przywództwo. Przywódca legalny ma o wiele prościej ponieważ bazuje na lewarze zewnętrznym, który wynosi go na pozycję lidera. Przywódca samozwańczy wynosi się sam i ma wiele problemów do rozstrzygnięcia, których byłby pozbawiony, gdyby stały za nim legalne wybory. Przywódca taki przede wszystkim musi wstrzelić się odpowiedni moment. Wybranie odpowiedniego momentu zadecyduje czy zyska poparcie i czy zdoła zgromadzić zwolenników.

Czego wymaga się od lidera?

Lider musi działać w obrębie norm grupowych. Lider zostanie odrzucony, gdy nie będzie przestrzegał norm grupowych lub nie będzie ich rozumiał. Ktoś kto zostać liderem powinien więc będąc członkiem grupy poznać normy zachowania w niej panujące.

Nie można ogłosić się liderem i oczekiwać poparcia. Ludzie muszą czuć, że jest się członkiem grupy, obdarzonym cechami pretendującymi do prowadzenia/przewodzenia innym. Nie można również zbyt długo czekać z decyzją sięgnięcia po przywództwo, gdyż zostanie to odebrane jako słabość, niezdecydowanie, co w konsekwencji zrujnuje w oczach innych szanse na bycie liderem.

Człowiek będący bardzo długo szeregowym członkiem grupy, nie wzbudza podziwu. Nawet w sytuacji lewarowania zewnętrznego i wyniesienia do roli lidera, ludzie tacy borykają się problemem braku szacunku, respektu. Ludzie z grupy traktują takie osoby nadal jako równych sobie członków grupy i uważają, że niezasłużenie zostali wyniesieni do roli lidera. Liderzy tacy mają problem w prowadzeniu grup, gdyż są traktowani jak kumple, a ich przełożeni wymagają by delegowali zadania i efektywnie osiągali zakładane cele. Liderzy tacy funkcjonują sprzeczności, będąc pomiędzy tym, czego wymagają od nich przełożeni, a tym czego oczekuje od nich grupa.

Naturalny lider wyczuwa intuicyjnie kiedy należy przejąć prowadzenie. Często zdarza się to w sytuacji kryzysu, jakiś trudnych zdarzeń. Liderzy wówczas przejmują stery, gdyż zawsze przejawiali do tego predyspozycje.

Lider, który sam staje na czele grupy, nie ma zewnętrznego umocnienia swojego przywództwa. W takiej sytuacji grupa może mu zarzucić brak uprawnień do prowadzenia grupy i przejawić nieposłuszeństwo. Lider taki odwołać się może do zasobów, którymi dysponuje grupa i swojego wpływu na powiększanie się lub zmniejszanie tych zasobów. W takiej sytuacji o uznaniu lidera decydują atuty, którymi on dysponuje.

Lider nie powinien również stawać się autorytetem nieracjonalnym sprowadzając członków grupy do roli niewolników, którzy dostarczają mu zasobów nie otrzymując nic w zamian. Autorytet nieracjonalny depcze godność członków grupy, powodując w grupie bunt, który chce pacyfikować siłą. Człowiek zawsze będzie pragnął wolności i będzie się buntował, jeżeli autorytet nieracjonalny doprowadza go do stanu upodlenia. Człowiek pragnie godności i lider powinien to rozumieć.

Hierarchia pomiędzy liderem a członkami grupy ma wynikać z wiedzy, kompetencji, mądrości, doświadczenia i wartością jaką wnosi lider do grupy.  Ten, który prowadzi, jest na czele i decyduje ponieważ ma większą wiedzę, świadomość od pozostałych. Lider ma większą świadomość dlatego bierze pod uwagę potrzeby członków grupy. Ten, który nie ma wiedzy i świadomości, nie może stanąć na czele grupy. Ten, który nie ma świadomości nie może prowadzić tych którzy maja większą świadomość.

Ludzie nie lubią hierarchii, dlatego, że wiele patologii pojawiało się w związku z władzą, despotami i psychopatami, którzy nigdy nie powinni prowadzić ludzi. Niestety nasi rządzący na górze nie posiadają wysokiej świadomość stąd wynikają nasze problemy na dole. Zbyt w często do władzy dochodzili psychopaci, tyrani, przestępcy przez co nie potrafiły zrozumieć naturalnej hierarchii wynikającej z rozwoju świadomości człowieka.

Człowiek będzie zadowolony, gdy będzie nim zarządzał mądry przywódca o wysokiej świadomości. Ludzie lubią być dobrze rządzeni.

Mądry lider daje członkom grupy idealne bodźce rozwojowe i idealnie ich frustruje inspirując do wychodzenia ze stref komfortu. Mądry lider stwarza idealne warunki do rozwoju, nie próbuje uzależniać od siebie, nie czyni z siebie rodzica karmiącego dziecko. Nie zawsze motywuje nagrodą, czasami zdarza się mentalny kij przypominający zasadę przyczyny i skutku, zmuszający do rpzyjecia odpowiedzialności. Oczywiście frustracja i bodźce są podawane idealnie i nigdy nie przekraczają wytrzymałości ludzi.

Obecnie widzimy, że wytrzymałość i frustracja przekracza ludzka wytrzymałość, stres, kryzysy, podatki, teraz inflacja, zamykanie biznesów, restrykcje, przepisy to nie są dobre warunki do rozwoju człowieka. Ludzie tego nie wytrzymują stąd tak wiele depresji, nerwic, załamań psychicznych i samobójstw.

Mądrze prowadzeni ludzi dają radę, ponieważ nie są prowadzeni tak okrutnie jak dzisiaj się to zadziewa. Teraz mamy walkę o byt i przetrwanie.