Jak tworzy się psychika dziecka?

System patriarchalny zaciemnia nam obraz, gdyż nie mając wiedzy psychologicznej wydaje nam się, że to ojciec ma największy wpływ na dziecko. Tymczasem do 3 roku życia dziecka matka jest dla niego niemal wszystkim i człowiek tworzy w relacji z nią 3 główne, podstawowe prawa: 1. prawo do istnienia, 2.  prawo do bycia spokojnym o swoje potrzeby, 3. prawo do bycia autonomicznym (za Lowenem) będące fundamentem jego osobowości.

Rola mężczyzny zwiększa się przy tworzeniu dwóch pozostałych praw 4. prawo do bycia wolnym, 5. prawo do tego, by pragnąć oraz dążyć do zaspokojenia potrzeb otwarcie i wprost.

Jak być dobrym modelem dla dziecka?

Funkcjonowanie w systemie patriarchalnym nie oznacza również automatycznie, że każdy ojciec ma toksyczny wpływ na dziecko. Dla rozwoju psychologicznego dziecka korzystne jest, gdy ma dobry model matki i ojca. Jako, że dziecko przez pierwsze miesiące swego życia widzi świat poprzez swoją matkę ogromnie ważne, aby nie postrzegało świata zewnętrznego i ojca oczami wrogiej matki. Kobieta powinna przed macierzyństwem uporać się ze swoją wrogością, złością, a nawet wściekłością na świat i na mężczyzn. Tak praca przyniesie olbrzymie korzyści zarówno jej jak i jej dziecku.

Patrzeć na świat własnymi oczami

Dziecko na początku widzi świat oczami matki dopiero około 6 miesiąca życia zaczyna tworzyć prawo do bycia autonomicznym. Jeżeli matka jest empatyczna a nie narcystyczna pozwoli dziecku utworzyć konstruktywnie to prawo i patrzeć własnymi oczami na świat. Matka narcystyczna nie pozwoli dziecku patrzeć własnymi oczami na świat, wyprojektuje do psychiki dziecka swój program na życie i przez to dziecko do końca życia będzie patrzyło na świat oczami matki, bazując na fałszywym Ja, nienawidząc prawdziwego Ja.

Matka empatyczna vs matka narcystyczna

Matka empatyczna zaopatruje, pielęgnuje, doskonale odczuwa potrzeby dziecka i nie projektuje własnego programu życia na dziecko. Odpowiada na potrzeby dziecka, nie projektując własnych potrzeb na dziecko. Matyka narcystyczna włada dzieckiem, zniewala je, dlatego dziecko postrzega świat i ojca oczami matki. Jeżeli narcystyczna matka uważa ojca za gorszego od siebie to dziecko również uważa go za kogoś takiego.

Narcyzm jest większym problemem od kompleksu Edypa

W takiej sytuacji nie może się objawić pozytywna rola ojca przy tworzeniu czwartego i piątego prawa ponieważ przy trzecim dziecko zostało całkowicie zniewolone przez matkę. Niestety ale nawet najlepszy model ojca w takiej sytuacji nic już nie jest w stanie zrobić. Chociaż należy tutaj zaznaczyć że zapewne mamy w takiej rodzinie doczynienia z koluzją narcystyczną, więc ojciec jest narcyzem komplementarnym, schizoidalnym albo równorzędnym. Nie ma więc w takiej sytuacji mowy także o dobrym modelu ojca. Fakty są jednak takie, że to matka skaża obraz świata przy tworzeniu trzeciego prawa do bycia autonomicznym przed wejściem w okres edypalny.

Matka narcystyczna hamuje bardzo wcześnie rozwój dziecka nie pozwalając by stało się wolne i mogło dążyć do zaspokajania swoich potrzeb wprost i otwarcie opierając się na swoim prawdziwym Ja.

Proste jak konstrukcja cepa dla każdego jest to, że świat to coś więcej niż pierś matki. Proste już nie jest, że człowiek potrafi iść przez całe swoje życie patrząc na świat oczami matki i czując się obserwowanym przez oczy matki.

Człowiek pragnący się rozwijać musi się uwolnić nie tylko od oralnej potrzeby piersi matki, ale również od jej perspektywy widzenia świata. Bohaterstwo i heroizm, które są antidotum na zaprzeczenie prawdziwemu Ja, to także pójście w świat, w nieznane, pływanie po nieznanych wodach świata wewnętrznego.

Wyjście z zależności od matki opiera się na rozwoju pierwiastka męskiego, gdyż potrzeba jest wyjść w świat, ekspandować. Świat zewnętrzny jest związany z pierwiastkiem męskim, świat wewnętrzny z pierwiastkiem żeńskim. Logiczne więc jest, że gdy człowiek jest uwięziony w świecie wewnętrznym przez narcystyczną matkę, musi wyjść na zewnątrz odrywając się od jej programu. I korzystając z zasobów świata zewnętrznego naprawiać swój świat wewnętrzny.