Dlaczego ludzie analizujący problemy społeczne nie chcą widzieć ich źródła?

Schodząc do źródła człowiek musi się zagłębić w problemy edypalne powstałe w okresie 3 – 7 rok życia dziecka. Konstatacja do jakiej człowiek dochodzi badając te tematy jest bardzo nieprzyjemna ponieważ okazuje się, że w tym okresie wielu rodziców wypacza tożsamość dziecka, psychicznie „uwodzi”, wykorzystuje dziecko do swoich gierek z partnerem.

Problemy edypalne w dziecku powodują zarówno kobiety jak i mężczyźni, ponieważ matki „uwodzą” swoich synów, a ojcowie „uwodzą” swoje córki. Za tym psychicznym „uwodzenie” kryje się niespełnienie w partnerskiej relacji. Partner jest niewystarczający i rodzic przelewa swoje uczucia na dziecko w swojej niewiedzy sądząc, że ono wypełni dziurę powstała przez to niespełnienie.

Jak dziecko przygotowuje się do pełnienia przyszłej roli?

Około trzeciego roku życia zaczyna być ustanawiane prawo do tego, by pragnąć oraz dążyć do zaspokojenia potrzeb otwarcie i wprost. To jest okres, w którym rodzi się w dziecku seksualność. Trzylatki zaczynają przejawiać zainteresowanie płcią przeciwną w rodzinie. Dziewczynki na przykład próbują chodzić w szpilkach matki, przebierają się w jej stroje. Przejawiają kokieteryjność i tak przymierzają się do przyszłej roli w życiu. Chłopcy stają się bardziej rycerscy, opiekuńczy wobec mamy.

W tym wieku potrzebne jest, aby rodzice przyjęli seksualność dziecka i dobrze zareagowali, gdy ono przymierza się do roli, którą w przyszłości będzie pełniło. Przykładowo chłopcu mama powinna dać niewerbalny przekaz: „Jesteś wspaniałym chłopcem, a kiedyś będziesz wspaniałym mężczyzną i będziesz miał wspaniałą kobietę. Ja nie jestem twoją kobietą, jestem kobietą twojego ojca”.

Ojciec również powinien dać dobry przekaz niewerbalny córce. Nie może przestraszyć się rezonansu seksualnego, który zawsze zachodzi między płciami przeciwnymi. I nawet jeśli coś takiego poczuje, to nie powinien wariować, że odzywają się w nim jakieś pedofilskie skłonności, ale powinien być świadomy, że to psychika córki tworzy seksualność, a kokieteryjność pomaga jej to określić, jest to rodzaj gry, która przygotowuje dziecko do roli.

I gdy to czuje nie powinien zmrażać emocji i uczuć ale podobnie jak matka w przypadku chłopca dać niewerbalny przekaz: „ Jesteś wspaniałą dziewczynką, będziesz wspaniałą kobietą i będziesz miała wspaniałego mężczyznę. Ja nie jestem twoim mężczyzną, jestem mężczyzną twojej mamy.”

Matka nie powinna robić z syna swojego rycerza, gdyż to doprowadza do sytuacji, w której syn jest uzależniony od matki i ma trudności ze znalezieniem partnerki, którą wciąż porównuje do „idealnej” matki której służy jako rycerz. To tak jakby wciąż widział oczy matki, które śledzą każdy jego krok.

Ojciec nie powinien robić z córki swojej księżniczki, mówiąc, „że jest córką tatusia, i że jest tylko jego”. Karygodnym błędem jest również, gdy rodzice dyskredytując współmałżonka mówiąc „ty będziesz prawdziwą kobietą/prawdziwym mężczyzną, nie tak jak matka/ojciec”, takie słowa powodują walkę dziecka z rodzicem, którego atakuje drugi rodzic.

W następstwie takiej sytuacji dziecko idzie przez życie z przeświadczeniem, że musi spełnić nierealne żądania rodzica by być księciem/księżniczką rodzica.

Jak problemy edypalne przejawiają się w życiu dorosłym?

Jeżeli to prawo zostanie ustanowione niekonstruktywnie energia pomiędzy sercem a miednicą jest zablokowana, u kobiet objawia się to specyficzną budowa ciała, szerokie biodra nieproporcjonalne do górnej połowy ciała. To jest odłączenie seksualności od miłości kobieta może kochać innego mężczyznę a z innym uprawiać seks. Kobiety mają kłopoty z satysfakcją seksualną.

Budowa ciała u mężczyzny charakteryzuje się cofnięciem w tył genitaliów, tak jakby je chował, gdyż matka nie przyjęła jego zachowań seksualnych , a seksu zrobiono temat tabu. Człowiek taki, idzie przez życie myśląc „Mogę być wolny, jeżeli nie stracę głowy i nie poddam się w pełni miłości”.