Liderzy grup przyszłości muszą odrzucić przekonanie, że zawsze i wszędzie wszystko będą wiedzieć. Kryzys ostatniego roku pokazał jak liderzy na czele społeczeństwa nie potrafią dowieść efektów, gdyż są zaskakiwani na każdym kroku. Ciężko jest im przewidzieć, co będzie jutro, pojutrze, za dwa tygodnie. Lider powinien więc skupić się na procesach a nie na swoich sztywnych założeniach z poziomu ego. Rozwiązaniem jest więc zwoływanie spotkań z ludźmi oraz zachęcanie do wspólnego działania i zastanawiania się jak je zorganizować.

Grupy przyszłości umożliwiają wzajemne wspieranie się, kooperowanie i wypracowywanie wspólnych rozwiązań. Liderzy muszą więc nauczyć się wciągać ludzi w procesy decyzyjne i oddawać ludziom odpowiedzialność za ich jednostkowe działania. Liderzy, którzy do tej pory prowadzili zespoły dyrektywnie powinni nauczyć się wciągać ludzi do współpracy i wspólnego podejmowania decyzji. Partnerstwo w zespole wspiera wyznaczoną wizję przyszłości. Widzimy jak zmienia się nasza rzeczywistość, coraz większe znaczenie ma innowacyjności, partnerstwo i odpowiedzialność członków grupy daje większe szanse na zrealizowanie wizji przyszłości.

Liderzy przyszłości w czasie kryzysu będą doskonale komunikować się z ludźmi wyciszając ich lęki i budując w nich poczucie bezpieczeństwa. Z doświadczenia ostatniego roku wiemy, że liderzy, którzy nie potrafili się odpowiednio komunikować z ludźmi podkręcali w nich apokaliptyczne projekcje, potęgowali lęk i stres a w skrajnych przypadkach doprowadzali niemal do psychozy, w której ludzie nie potrafili dobrze ocenić rzeczywistości, stopnia zagrożenia koronawirusem. Dochodziło nieraz do skrajnie niebezpiecznych dla odporności organizmu sytuacji, w  których ludzie bali się opuszczać swoje mieszkania lub w ogóle oddychać na zewnątrz. Wielu liderom zabrakło empatii by zobaczyć w jakie paranoiczne myślenie popadają ludzie. Liderzy przyszłości w poprzednim roku potrafili zbudować bezpieczeństwo wewnętrzne ludzi poprzez podawanie rzetelnych informacji i podchodząc racjonalnie do zagrożenia związanego z wirusem. Liderów empatycznych charakteryzowała autentyczna troska o życie ludzkie i zachowanie umiejętności społecznych mimo komunikacji online.

Wielu liderów w ostatnich roku mogło przekonać się, że brakuje im elastyczności w przystosowywaniu się do szybko zmieniających się warunków zewnętrznych. Inne komunikowanie, inne zarządzanie, inne delegowanie. Wielu liderom było trudno przestawić się na nowe warunki i dostosować się do nowego świata. A ten nowy świat każdemu i temu na dole i temu liderowi na górze pokazał, że wszystko może być zniszczone w jednym momencie. Że życie człowieka jest bardzo kruche, i jedyne co człowiek w takiej sytuacji może zrobić to zachować hart ducha. To doświadczenie było bardzo humanizujące styl życia szczególnie dla liderów do tej pory opierających się tylko na swoim ego. Liderzy też mogli odczuć lęk, obawy, izolację, odosobnienie. Życie niejako zmusiło ich do kontaktu ze swoim wnętrzem. 2020 brutalnie niektórych zweryfikował i pokazał, że nie są zdolni do empatii i mają osobowość psychopatyczną, która aby ochronić siebie będzie niszczyła wszystkich dookoła.

Okazało się, że zarządzanie celami w kryzysie nie może doprowadzić ludzi do niczego dobrego. W dobie kryzysu ostatniego roku najważniejsze były emocje. Najważniejsze było więc zarządzanie emocjami. Najpierw trzeba było zająć się emocjami, by zacząć realizować cele.

Lider przyszłości, lider na 2021 rok to lider emocji. W przeszłości oczekiwano od liderów by znakomicie zarządzał celami, teraz będzie się liczyło zarządzanie przez emocje. W zespołach ludzkich najważniejsze będą relacje.