W poprzedniej części pisałem o tym jak wielki wpływ na naszą teraźniejszość ma nasza przeszłość. Porażka w „tu i teraz” może nam przypomnieć nasze przeszłe porażki i wzmacniać w nas przekonanie, że nie potrafimy, że nam się nie udaje, że często doznajemy porażek. To właśnie dlatego tak ważne jest działanie i odnotowywanie nawet małych sukcesów, w najbardziej prozaicznych czynnościach. Musimy robić wszystko, aby porażka tu i teraz nie ściągnęła nas w tryb programu zapisanego przez wszystkie przeszłe porażki, które zanotowaliśmy w swoim życiu. Drobne sukcesy budują morale i często liderzy nie doceniają tych małych rzeczy, a to z nich rodzą się rzeczy wielkie. Działanie odbywa się obliczu w porażki, ale nie jest jej zaprzeczeniem. Porażkę należy przyjąć jako element życia, nauki i pewnego doświadczenia, nawet jeżeli jest to bardzo trudne doświadczenie.

Jeżeli jesteśmy w zespole bardzo pomaga nam, gdy ludzie mogą obgadać porażkę, wtedy widzimy, że jest to ludzkie doświadczenie, które jest udziałem każdego człowieka. Jeżeli jesteś samotnym wilkiem jest o wiele trudniej, gdyż nie możesz liczyć na wsparcie grupy i lidera, w takiej sytuacji warto odwołać się do czegoś większego od człowieka natury, wszechświata.

Grupa jest tak wspaniała, gdyż daje ludziom wsparcie. W grupie jest lider, który potrafi wesprzeć, potrafi pokazać, że porażka jest cennym doświadczeniem i można się z niej nawet cieszyć. Z porażki można się jednak ucieszyć, gdy najpierw w pełni przepuścimy ją przez siebie, opłaczemy, a następnie z niej wyciągniemy wiedzę, zrozumiemy ją dokładnie i następnie z tym zrozumieniem ruszymy ponownie do działania.

Liderzy prowadzący zespoły mają tą wspaniałą możliwość, że mogą porażkę przepracować z grupą. Gdy człowiek samotnie idzie po swoje cele nie ma tej możliwości. Na grupie ludzie z zespołu mogą obgadać temat, mogą przećwiczyć sobie alternatywne sposoby zachowania, działania, odmienne od dawnych wzorców. Grupa jest niesamowitym laboratorium, w którym człowiek może eksperymentować z innymi, skuteczniejszymi sposobami dochodzenia do wyznaczanych przez siebie celów. Oczywiście, nie jest tak, że jest zawsze fajnie i łatwo dla lidera i członków zespołu.

Grupy nawiązują do głębszej sfery ludzkiej psychiki i uruchamiają prymitywne psychologiczne procesy. Lider musi rozumieć te procesy i potrafić z nimi pracować. Jeżeli nabierze wprawy z pracą z prymitywnymi procesami grupowymi, staną się one dla ludzi z zespołu źródłem uzdrawiającej siły pomagającej dźwigać się z porażek. Jednak trzeba tutaj wyraźnie zaznaczyć, by przestrzec liderów: kiedy są błędnie zrozumiane lub pomijane, mogą wywołać znaczące skutki emocjonalne dla członków zespołu, całej grupy i lidera. Do tych prymitywnych procesów grupowych zaliczamy regresję, identyfikację projekcyjną oraz szukanie kozła ofiarnego w grupie.