Zakończenie procesu grupowego i koniec zespołu wywołuje mnóstwo problemów związanych z przeżywaniem straty, pojawiają się żal, złość poczucie odrzucenia i opuszczenia, poczucie, że nie otrzymało się tyle ile można było dostać. Te odczucia zaburzają samoocenę i poczucie pewności siebie.

Fazę końcową zespołu trzeba więc dobrze przeprowadzić. Gdy nie zrobi się tego dobrze można się spodziewać poważnych problemów w zespole. Jako przykład możemy podać drużynę U-21 w piłkę nożną, która pewnie, na pierwszym miejscu kroczyła do awansu na mistrzostwa Europy. Pewnie do czasu, gdy ogłoszono, że trener przechodzi do Legii Warszawa i poprowadzi drużynę dwa ostatnie mecze łącząc obowiązki trenera młodzieżówki i Legii. Jak to się skończyło? Drużyna w dwóch ostatnich meczach przegrała i zremisowała i praktycznie zaprzepaściła szansę na awans. W grze w ostatnich meczach absolutnie nie widać było ducha, woli walki, sfokusowania na cel. Drużyna ta skończyła się wraz z ogłoszeniem informacji, że trener tej dryżyny przechodzi do legii Warszawa. Ewidentnie zarządzającym PZPN zabrakło wiedzy z procesu grupowego i świadomości, iż ogłoszenie takiej decyzji w trakcie eliminacji to będzie koniec tej drużyny w trakcie eliminacji. Efekt jest taki, że zakładanego celu nie udało się osiągnąć, a drużyna rozsypała się w na ostatniej prostej nie docierając do mety.

Koniec zespołu (a odejście prowadzącego go lidera oznacza koniec) należy dobrze zaplanować. Koniec dla każdego członka zespołu oznacza, że musi on dalej funkcjonować samodzielnie, podejmując odpowiedzialność za samego siebie. Proces zamykania zespołu wymaga poruszenia wielu spraw, które wydarzyły się w trakcie funkcjonowania zespołu. Niewłaściwie przeprowadzone zakończenie może pozostawić niesmak u członków zespołu. Zwykle ludzie mają tendencję do unikania tak ważnego tematu jak problem separacji, rozstania i zakończenia procesu grupowego.

Zespoły, które mają czas trwania określony i ograniczony mają łatwiej, ponieważ termin zakończenia jest ustalony na samym początku. Zespoły, które nie mają określonego w czasie trwania mają o wiele trudniej, a opór przed zakończeniem będzie u członków zespołu o wiele większy. Prowadzący zespół ma więc ogromną odpowiedzialność polegającą na upewnieniu się, że tematy związane z zakończeniem działalności zespołu są podejmowane i pracuje się nad nimi przez kilka spotkań. Prowadzący zespół musi przezwyciężyć swój niepokój i wątpliwości w stylu „nie wszystko zostało zrobione”, „opuszcza zespół i zostawia go bez wsparcia”. Prowadzący zespół nie powinien unikać tematu związanego z zakończeniem działania zespołu w obecnym kształcie.

Członkowie zespołu powinni doświadczyć rozstania i mówić o tym w grupie, nawet jeżeli sądzą, że nie będą w stanie sobie poradzić z pożegnaniami. Dobrze jest więc o tym rozmawiać, wcześniej nim nastąpi faktyczne rozstanie. Pełna dyskusja na temat rozstania rozbraja zachowania unikowe. Warto obserwować zwłaszcza tych, którym najbardziej doskwiera rozstanie z zespołem.

Proces zakończenia pracy zespołu będzie przebiegał z różną intensywnością w zależności od doświadczenia całego zespołu. Dla grup krótkoterminowych lub w których niewymagane było zaangażowanie zakończenie będzie miało mniejsze znaczenie. W zespołach, w  których członkowie przeszli z sobą długą drogę rozstanie będzie głębokim doświadczeniem.

W przeprowadzeniu zakończeniu pomaga model pracy nad żalem. Model ten pozwala wyrazić żal po stracicie oraz złość z powodu nieuchronności straty. Dobrym rozwiązaniem jest przeprowadzenie rytuału pożegnania każdego z każdym w czasie ostatniego spotkania. Rytuał pomaga scementować proces i zawrzeć zakończenie w domykających je słowach. Prowadzący musi zagwarantować, aby zostały wyrażone ujawniające się w sytuacji związanej z zakończeniem emocje.