Histeryczny lider daje się porywać sercu, przeżywa emocje, dzięki czemu ubarwia życie ludzi, których ma wokół siebie. Histeryczny lider dzięki swojemu dowcipowi, uśmiechowi, fantazji potrafi tchnąć ducha w zespół nawet jeżeli ludzie są skrępowani, zablokowani, zamknięci w sobie. Ten typ osobowości jest bardzo rozpowszechniony i jego cechy możemy odnaleźć nawet w postaciach  w wielu filmach. Ludzie o tym typie osobowości uwielbiają jak w ich życiu coś się dzieje, wprowadzają w otoczenie atmosferę ekscytacji.

Histeryczny lider jest emocjonalny, odczuwa, łatwo uzewnętrznia emocje i zmienia nastroje. Jest witalny i głodny życia, ma bogatą wyobraźnię więc z łatwością przychodzi mu opowiadanie zajmujących historii. Histeryczny lider lubi być w centrum uwagi i skupiać na sobie wzrok innych. Rozkwita, gdy jest ośrodkiem zainteresowania i oczy innych są skierowane na niego. Histeryczny lider doskonale się prezentuje ponieważ wiele uwagi poświęca swojemu wyglądowi. Interesuje się strojami, stylami i modą. W relacjach interpersonalnych takie osoby są czarujące, jednak prowadząc zespół nie powinni uwodzić ludzi i manipulować nimi. Warto by wypracowali pewien dystans wobec swojego zespołu, by móc z perspektywy obserwować dynamikę grupową nie angażując się zanadto. Histeryczny lider podchodzi do zadań z entuzjazmem, jednak powinien przygotować się również na trudniejsze chwile. W tym pomoże mu znajomość procesu grupowego i odpowiednia praca w każdej z faz.

Histeryczny lider powinien popracować nad swoją emocjonalnością, ekspresją i impresją, gdyż w czasie kryzysu, cofnięcia do wtórnej zależności zespół potrzebuje stabilnego i dyrektywnego prowadzenia. Zbytnie okazywanie emocji i uczuć zespołowi w czasie, gdy ludzie są w lęku może tylko rozkręcać niepotrzebnie projekcje w ich umysłach i potęgować stres. Dostrzeganie faz procesu grupowego oraz wiedza o cofaniu zespołów do fazy zależności pozwoli widzieć sytuację taką jaką ona jest bez przeciążenia stresem i niepokojem. Tutaj nie ma co ufać intuicji jak to w zwyczaju ma histeryczny lider, tylko trzeba oprzeć się na procesie i widzieć co się dzieje. Przyda tu się przebycie własnego treningu samokontroli, by kontrola impulsu była na odpowiednim poziomie. Analizując proces grupowy należy podchodzić do tego logicznie a nie emocjonalnie. Tu wszystko zgodne jest z rozwojem człowieka i jest bardzo naturalne, nie ma co się kombinować, wymyślać koła na nowo.

Histeryczny lider potrafi być dobrym menedżerem, który umiejętnie mobilizuje ludzi z zespołu do wydajnej pracy. Warto by wspierał się na nieformalnych liderach. Oczywiście to on trzyma ster i jest kapitanem statku, ale nieformalny lider może być dla niego znakomitym nawigatorem czy pierwszym oficerem. Wytrawna prawa ręka jest w jego wypadku wielce pomocna. Mocną stroną histerycznego lidera jest otwarte chwalenie i komplementowanie za dobrze wykonaną robotę. Niestety potrafi również zmieszać z błotem pracownika lub grozić zwolnieniem, co w sytuacji kryzysu może być przysłowiowym gwoździem do trumny. Warto by z gniewem radził sobie w konstruktywny sposób ( bioenergetyka Lowena lub inne metody do wprowadzenia w codzienną rutynę).

Jeżeli jesteś histerycznym liderem musisz pracować nad swoim cieniem czyli zmiennością nastrojów. Upewnij się, że nie patrzysz na siebie cudzymi oczami. Określ swoje mocne i słabe cechy. Doceniaj siebie, w chwilach, gdy odczuwasz potrzebę aprobaty ze strony otoczenia. Staraj się okiełznać swoją naturalną spontaniczność, mniej emocjonalności więcej logiki i zaufania do procesów interpersonalnych. Samoograniczaj się w ekspresji i więcej planuj, podejmuj strategiczne działania opierając się na wiedzy o procesie grupowym. Planuj kolejne kroki i interwencje, które zamierzasz podjąć kierując zespołem, bądź skupiony/a i analityczny/a. Dobrze, że wyczuwasz emocje ludzi z zespołu, ale uważaj by samemu nie dać się ponieść emocjom, ty prowadzisz i ty musisz kontenerować emocje ludzi w grupie. Trenuj uważność i bycie w roli obserwatora. Kluczowa jest prawda, warto się na niej opierać i nie ulegać pięknym iluzjom, gdyż one odrywają cię od rzeczywistości.

Pracuj nad swoim cieniem i nie daj mu prowadzić. W twoim wypadku niezintegrowany cień to histeria a w szczególności:

– złe samopoczucie, gdy nie jest się w centrum uwagi

– uwodzenie i prowokowanie reakcji innych osób

– powierzchowność i zmienność emocjonalna

– zbytnia koncentracja na wyglądzie zewnętrznym

– dramatyzm i teatralność w zachowaniu (przesadne wyrażanie uczuć)

– podatność na sugestię i wpływ innych ludzi, okoliczności

– tworzenie iluzji na temat relacji z innymi.