Urodzonymi przywódcami i liderami są również osoby mające w sobie sporo wątków typu pewnego siebie. Osoby pewne siebie wybijają się z tłumu, to gwiazdy święcące jasnym światłem. Typ pewny siebie obok typu władczego jest najsilniej ukierunkowanym na cel typem osobowości. Osoby pewne siebie są ekstrawertyczne, naładowane energią gotowe do współzawodnictwa, z łatwością przyswajają informacje, ogarniają trudne sytuacje, podejmują decyzje, planują, ustalają priorytety i cele oraz zlecają zadania.
Osobie pewnej siebie powierzyłbyś zespół wierząc, że przeprowadzi go przez każdy kryzys. Osoby pewne siebie łatwo i skutecznie nawiązują współpracę co jest wielkim atutem przy prowadzeniu zespołu, a do tego są autentycznymi i utalentowanymi liderami. Zlecając zadania pozwalają ludziom w zespole na autonomię i swobodę, jeśli praca wykonywana jest tak jak należy. To bardzo wspomaga proces różnicowania, każdy członek zespołu może znaleźć dla siebie rolę, która najbardziej mu odpowiada. Pewni siebie liderzy tworzą sprawne i umotywowane zespoły. W odróżnieniu od typu władczego pewny siebie lider nie przykłada wagi do formalnej hierarchii. Najważniejszy dla niego jest cel, do którego wszyscy mają dążyć. Problemem może tutaj być faza ataku na lidera, gdyż typ pewny siebie nienawidzi, gdy się go krytykuje, współzawodniczy z nim, lub domaga się władzy w zespole. Ta faza nieuchronnie musi nastąpić w rozwoju grupy, a pewny siebie lider musi nauczyć się radzić z zespołem w tej fazie.
Pewny siebie lider musi więc poznać dogłębnie proces grupowy, by zrozumieć, że faza ataku na niego wynika z dynamiki grupowej i dojrzewania zespołu, a nie z chęci podważenia jego autorytetu i jego pozycji. Jest wręcz na odwrót zespól atakując lidera pokazuje, że widzi w nim silnego przywódcę, który poradzi sobie z taką frustracją ze strony zespołu.
Drugą ważną kompetencją jaką powinien nabyć pewny siebie lider to dawanie dokładnych informacji zespołowi w czasie kryzysów. Mówiliśmy już o tym, że w czasie cofnięcia zespołu do fazy wtórnej zależności zespół potrzebuje dostawać od lidera wiele informacji, które będą wygaszały negatywne projekcje. Zwykle pewny siebie lider oczekuje od członków zaspołu, że sami zorientują się, co mają robić. W sytuacji kryzysu musi działać wbrew swojej naturze i dawać codziennie wiele informacji, które będą uspokajały zespół i zaopiekowywały lęk fazy wtórnej zależności. Pewny siebie lider musi również nauczyć się dostrzegać indywidualne, potrzeby, interesy, motywacje u każdego członka swojego zespołu. Zwykle nie obdarza indywidualną uwagą członków zespołu, w czasie kryzysu jest to jednak niezbędne. W czasie kryzysu to zespół potrzebuje wsparcia od lidera i to wymaga od niego zdobycia nowych kompetencji, okazywania zainteresowania, dawania wspierających informacji zwrotnych, komplementów.
Jeżeli jesteś typem pewnym siebie lubisz być potrzebny, wykorzystaj to wyciągając zespół z wtórnej zależności. Zaangażowanie jakie włożysz w pracę potrzebną w czasie kryzysu, da ci to czego potrzebujesz podziw, docenienie i wdzięczność ludzi. Twoja determinacja pomoże ludziom w czasie kryzysu. Wykorzystaj te atuty rozwiązując problemy w zespole. Musisz jednak być osadzony twardo na ziemi i mieć świadomość swoich wad i ograniczeń. W tym celu sporządź listę swoich zalet i wad.
Typ pewny siebie może być idealnym liderem jeżeli przepracuje w sobie problem z przyjmowaniem krytyki. To wchodzi w sferę twojego cienia, przyglądnij się swoim reakcjom na krytykę, co zadziewa się w tobie, gdy ktoś wyraża się niepochlebnie o tobie, jakie uczucia są w tobie? Czy czujesz się upokorzony i zraniony? Czy traktujesz to jako atak na twoją osobę? Popracuj nad tymi uczuciami, nie odcinaj ich od siebie, nie spychaj w nieświadomość, nie wściekaj się, nie obrażaj się na osobę, która wyraziła krytykę. Przypatruj się uważnie swoim reakcjom, a będziesz w stanie się z nimi uporać.
Trenuj koncentrację, dzięki czemu będziesz ulepszać relacje interpersonalne z ludźmi w twoim zespole. Podczas rozmowy zastanawiaj się: „Kim jest ta osoba, jakie ma potrzeby, interesy, co ją motywuje do pracy?”. Zbieraj dane i uwzględniaj je w relacjach z członkami zespołu. Dostrzegaj osoby z twojego zespołu, staraj się wyłapywać charakterystyczne indywidualne cechy. Pozwoli ci to coraz lepiej dostrzegać potrzeby drugiej strony.
Zadawaj ludziom z zespołu pytania na temat sytuacji, którą mamy obecnie (nie mogą to być pytania, które dotyczą ciebie, wszakże nie o ciebie tu chodzi, tylko o zespół w kryzysie). Uzyskując odpowiedzi zastanów się co możesz zrobić dla ludzi, by zaopiekować ich problemy.
Wcześniej pisałem, że w strefę cienia wchodzi u ciebie brak wytrzymałości na krytykę. W twoim wypadku niezintegrowany cień charakteryzuje się narcyzmem w szczególności:
– przesadnym poczuciem własnej ważności (oczekiwaniem wyjątkowego traktowania)
– idealizowaniem siebie ( fantazjami na temat sukcesu, władzy, własnej inteligencji, urody, idealnej miłości)
– przekonaniem o swojej wyjątkowości i nadzwyczajności (pragnieniem obcowania tylko z wyjątkowymi i nadzwyczajnymi)
– domaganiem się nieustannego podziwu
– żywieniem wielkościowych uroszczeń (oczekiwaniem szczególnego traktowania i spełnienia natychmiast wszelkich życzeń)
– traktowaniem ludzi instrumentalnie (wykorzystywanie ludzi do własnych celów)
– brakiem empatii ( nieprzyjmowaniem do wiadomości potrzeb i uczuć innych, nie identyfikowaniem się z nimi)
– zazdrością
– zachowaniem aroganckim i wyniosłym.