Sytuacja kryzysu jaką mamy obecnie wywołuje w ludziach ogromny lęk. Ludzie zanurzeni są w strachu i każdy próbuje radzić sobie na swój własny sposób. Niestety nie wszystkie sposoby są dobre, rozwojowe i prowadzące do pozytywnych rezultatów. W sytuacji zalewania emocjami lęku i stresu dla ludzi progresywnych prowadzących innych niebezpieczne może być pompowanie swojego ego by utrzymać się na powierzchni. Pompowanie ego wzmacnia je jednocześnie odcina od trudnych emocji, które jednak cały czas lokują się w ciele.

Taka taktyka prowadzi do oderwania umysłu od ciała, rozdzielenia tego, co umysłowe od tego, co cielesne. W ten sposób człowiek odrywa się od rzeczywistości, przestaje twardo stąpać po ziemi a zaczyna żyć obrazami tworzonymi przez umysł. W ciele takie zjawisko może objawić się poprzez uniesienie barków i słaby kontakt stóp z ziemią. Psychologicznie taką postawę możemy rozumieć jako uwolnienie ciała od problemów, bycie ponad tym, wyniesienie się w górę i  przejście przez życie bez dotykania kluczowych problemów. Człowiek oderwany w taki sposób od ziemi traci kontakt ze swoim ciałem, jego potrzebami i bolączkami. Co prawda nie odczuwa często pierwszych sygnałów zmęczenia, może przez to realizować się w progresji i więcej pracować, jednak nie odczuwa też przyjemności idącej z ciała, relaksu, odpoczynku, bliskiego kontaktu z drugim człowiekiem. Niestety taki program na życie zamienia go w maszynę do pracy, która w umyśle tworzy obraz idealnego człowieka. Tragiczne jest to, że ten obraz jest nieprzystający do rzeczywistości i jest narcystyczną nakładką nałożoną na zależną osobowość jako forma obrony i ochrony przed lękiem. Wiemy wszyscy jak to jest z iluzjami i fikcjami budowanymi w naszych umysłach, prędzej czy później rozbijają się o twardą rzeczywistość.

Obraz siebie nie może być fikcją i tworzyć fałszywego Ja, gdyż zaprzeczmy w ten sposób swojemu prawdziwemu Ja i swoim  odczuciom ciała. Żyjąc w taki sposób tracimy kontakt z rzeczywistością, przestajemy czuć rzeczywistość zewnętrzną i swoją rzeczywistość cielesną. Stajemy się dziwacznymi postaciami, które przekonane o swojej omnipotencji co chwila potykają się, przewracają i rozbijają o rzeczywistość. Nakładka narcystyczna może dać ci dobre pierwsze wrażenie, może nawet zbudować na początku twoja pozycję, ale ostatecznie doprowadzi cię do destrukcji. Osoba progresywna z nakładką narcystyczną nie jest przygotowana do przeprowadzania zespołów przez kryzysy, więc takie kryzysy dość mocno taką osobę zweryfikują i być może wyeliminują z gry.

Kryzys taki jaki mamy obecnie wymaga osadzenia osobowości w rzeczywistości i poważnego zajęcia się swoimi emocjami, lękiem, strachem, wściekłością, gniewem i innymi. W pracy własnej musimy wyzerować emocje poprzez przepuszczenie ich przez ciało, by być skupionymi i uważnymi w przeprowadzaniu innych przez kryzys. Osoba progresywna nie powinna więc odcinać się od emocji poprzez nałożenie obrazu fałszywego Ja, a powinna skonfrontować się z emocjami, których doświadcza prawdziwe Ja. Praca własna jest niezbędna, jednak aby zrozumieć konieczność zajęcia się emocjami trzeba pozbyć się iluzji na temat siebie i świata.