Wyróżniającym się aspektem cienia, który musimy zintegrować jest agresja. W naszym świecie agresja kojarzy się bardzo negatywnie, widziana jest jako siła niszcząca, doprowadzająca do przemocy. Agresja kojarzy się nam z niekorzystnym działaniem, zachowaniem. Umyka nam pozytywny aspekt agresji. Człowiek pozytywnie wykorzystujący agresję pomaga sobie zachować zdrowie psychiczne i wspomaga się w przetrwaniu. To dzięki agresji możemy dokonywać ekspansji w różnych rejonach naszego życia. Dzięki agresji możemy pokonywać strach, jesteśmy w stanie obronić się przed napastnikiem. W końcu to dzięki agresji możemy dokonywać poznania świata zewnętrznego i wewnętrznego. Agresja nie musi być więc siłą niszczącą, może wspomagać nasz wzrost i rozwój. Agresja to siła życiowa, która może przyjąć formę negatywną (destrukcyjną) lub pozytywną (rozwojową). To integracja cienia lub brak integracji decyduje o tym jaką formę przyjmie agresja. Nienawiść, szał, pojawia się, gdy ta siła życiowa jest zahamowana. Ta siła życiowa bardzo często zostaje zahamowana w procesie rozwoju. Nie pozwala nam się wyrażać agresji nawet w konstruktywny sposób. Nie spotkaliśmy się z zachętą do konstruktywnego wyrażenia agresji i zrozumieniem, przeciwnie zrobiono wszystko byśmy wyrażanie agresji zahamowali. Zahamowano nas poprzez dezaprobatę, kary a nawet przemoc.

Człowiek chcąc się dostosować do środowiska i nie chcąc wchodzić w konflikty nauczył się tłumić agresję spychając ja do nieświadomości. Tym samym stał się podatny na złość, szał i nienawiść. Alexander Lowen zauważył, że wielu ludzi w nieświadomości posiada morderczy szał, którego niszczącego potencjału bardzo się obawia. Niestety nawet jeżeli takiego morderczego szału się nie dotyka to jest on jak tykająca bomba, prędzej czy później wybuchnie i dokona destrukcji życia w różnych sferach.

Jak więc zintegrować cień, by złagodzić gniew, rozwijać pełnię i wielkość charakteru?

Pierwszym krokiem jest zaakceptowanie istnienia cienia i poważne podejście do tematu integracji. Następnym krokiem jest wybranie technik, które najlepiej pasują danej indywidualności. Osoba pracując z cieniem musi przyglądnąć się swoim intencjom oraz cechom charakteru. Uważność musi być nakierowana na nasze fantazje i nastroje. Człowiek musi namierzyć emocje czy jest gniew bez wyraźnego powodu, a może pragnienie zemsty lub zniszczenia. Zwykle agresja nie jest zintegrowana z nasza świadoma osobowością więc nie wiemy na co się złościmy i dlaczego. Świadomie możemy wyładowywać agresję w bezpieczny i konstruktywny sposób za pomocą prostych ćwiczeń. Najlepiej wyrażac agresję poprze ciało, dlatego praca ciałem jest tutaj bardzo zalecana. Jeszcze lepiej jest gdy wyrażanie agresji poprzez ciało połączymy z asertywnym zachowaniem, zdecydowanymi wyborami, trzymaniem granic osobistych i stanowczym, intencjonalnym działaniem w trzech sferach życia. Proces pracy z cieniem jest w spełni kontrolowany przez świadomość i nadzorowany przez krytyczne myslenie. Podczas takiej pracy człowiek musi uważać bu nie przesadzać oraz by nikt przez jego pracę nie poczył się zaatakowaby czy skrzywdzony.

Celem integracji nie jest stanie się złą osobą. Celem integracji jest odzyskanie kontaktu ze stłumionymi energiami i potencjałem potrzebnym do rozwoju osobowości. Człowiek integrując jest niczym artysta rzeźbiący wspaniały i silny charakter.

Człowiek zintegrowany zdolny jest do silnego działania, nie będąc agresywnym wobec innych. Człowiek zintegrowany może być niebezpieczny, gdy na przykład zaatakuje go przestępca, jednak sam nie jest brutalnym przestępcą. Człowiek zintegrowany potrafi postawić się i bronić tego, w co wierzy. Człowiek zintegrowany nie musi być złośliwy, uszczypliwy, wredny, szantażujący emocjonalnie, osadzający moralnie.

Człowiek zintegrowany transformuje swoją osobowość poprzez użycie cech związanych z seksualnością, kreatywnością, ambicją i rządzą władzy. Człowiek taki staje się stabilny emocjonalnie, osadzony w sobie, niezależny, odważny i ufający sobie.

Integracja cienia to dążenie do ideału psychologicznie pełnego człowieka. Ten ideał charakteryzuje wspaniałość charakteru. W dzisiejszym powierzchownym świecie tak bardzo brakuje nam wspaniałych charakterów. Akceptacja cienia to mocne osadzenie się człowieka w ziemi (zakorzenienie). Człowiek idzie korzeniami w głąb i zyskuje głębię swojej osoby.