Life style  nastawiony na niezależność i wolność opiera się na filozofii libertarianizmu i rozwoju indywidualności człowieka. W prostych słowach taką filozofię możemy streścić słowami: „Rozwijam swoją osobowość bez zależności i daję się rozwijać innym nie uzależniając ich od siebie”. Wychodząc z takiego założenia relacje interpersonalne muszą opierać się na miłości i współpracy z pełnym poszanowaniem indywidualności człowieka. Z takich relacji rodzą się dobre rzeczy, gdyż opierają się one na dobrowolnym dzieleniu się bez jakiegokolwiek przymusu. Brak przymusu daje jednostce swobodę działania i rozwoju.

Dlaczego rozwój indywidualizmu jest tak w ważny w wymiarze zarówno jednostki jak i całego społeczeństwa?

Człowiek może dawać i dzielić się bez odczucia straty tylko w sytuacji, gdy ma więcej niż potrzebuje. Możesz się dzielić tylko tym, co masz to jest chyba jasne. W pierwszej kolejności człowiek musi więc zatroszczyć się o siebie i zbudować zasoby, by móc w przyszłości dawać innym ludziom. Skupienie na sobie w strategii krótkoterminowej oznacza zdrowy egoizm, w strategii długoterminowej oznacza wsparcie dla innych. Indywidualizm to odkrycie własnego potencjału i wyzbycie się wzorców zależności, które nie pozwalają budować relacji z innymi w oparciu o miłość i wolność. Poznając siebie człowiek poznaje również innych ludzi i dzięki temu bardziej rozumie otaczający świat. Rozwój indywidualności nakłada na człowieka odpowiedzialność za własne życie, dzięki czemu potrafi zanalizować skutki swoich działań i zachowań oraz namierzyć przyczyny problemów. Budowanie życia w oparciu o zasadę przyczyny i skutku sprawia, że człowiek rozwijający indywidualność wkracza na drogę odpowiedzialności i moralności. Mając świadomość że dobro/zło wraca tak czy inaczej, człowiek wybiera dobro i rozpoczyna procesy bazując na energii miłości. Świadomy człowiek wie, że wybierając zło uruchamia procesy, które muszą w tej czy innej postaci wrócić do niego powodując destrukcję, w którejś ze sfer życia. Świadomość zasady przyczynku i skutku przyczynia się więc poprzez rozwój indywidualny do powstawania coraz większego dobra powszechnego.

Rozwój indywidualności pozwala człowiekowi na rozszerzanie swoich możliwości i nie odbywa się to kosztem innych, gdyż rozwój opiera się na energii miłości i nie bazuje na wykorzystywaniu czy uzależnianiu innych. Tak więc rozwój indywidualny jest działaniem prospołecznych, gdyż ten bardziej rozwinięty daje i dzieli się na wiele różnych sposobów czy to poprzez inspirowanie, czy to poprzez dawanie dobrego wzorca, modelu czy to poprzez dawanie za darmo zasobów. Mając wiele człowiek może wiele dać, bo jak wiadomo „z pustego to i Salomon nie naleje”. Rozwinięte indywidualności tworzą głębokie więzi duchowe, które inspirują do wzrastania. W takich relacjach nie ma zależności, które prowadzą do konfliktów, kryzysów czy patologii. Głębokie więzi duchowe z innymi ludźmi pozwalają w oparciu o własną niezależną indywidualność budować zdrową zależność społeczną, której fundamentem jest zdolność jednostki do udoskonalania się. Człowiek żyjący i tworzący takie uduchowione więzi z innymi jest w pełni sobą i pozwala innym być sobą. To proste życie i filozofia zawierająca się w słowach: „żyj i daj żyć innym”.  Ta filozofia nie ma nic wspólnego z samolubstwem, gdyż jej podstawą jest konsekwencjonalizm i moralność. W tej filozofii prawa i wolność człowieka są nienaruszalne, a naruszanie ich jest niemoralne i jest tak naprawdę gwałtem na wolności człowieka.