Czy natura ludzka jest dobra czy zła? Oto jest pytanie. Odpowiedź jest zaskakująca, ani taka, ani taka. Dziecko rodzi się jako czysta niezapisana karta i to od rodziców zależy jakim człowiekiem będzie ich pociecha. Psychika dziecka tworzy się od narodzin do 6/7 roku życia dziecka i ten proces jest całkowicie zależny od rodziców. Doskonale i w przystępny sposób proces tworzenia psychiki opisał Alexander Lowen poprzez tworzenie pięciu praw. To jak będzie się w życiu zachowywał człowiek zależne jest od tego jak ma ukształtowaną psychikę i nie możemy tutaj zrzucać odpowiedzialności człowieka na dobrą lub złą naturę ludzką.

Szokujące dla ludzi i takie odhumanizowane, a nawet brutalne będzie porównanie do komputera. To jak będzie działał komputer będzie zależne od tego jako program zostanie mu wgrany. Wiem, że to brzmi nieprzyjemnie dla ludzi, jednak fakty są takie że umysł ludzki można programować, a umysł dziecka w okresie wczesnodziecięcym czy tego chcemy czy nie jest programowany przez rodziców ( kształtowana jest struktura osobowości w okresie wczesnodziecięcym ). I tu trzeba brutalnie acz uczciwie powiedzieć, że czym lepszy program dziecko będzie miało w umyśle tym łatwiej będzie mu w życiu. To co wejdzie wyjdzie. Ludzie nie są komputerami jednak mają podobny model przyjmowania i przetwarzania informacji, które wpływają do ich umysłów. To jakie informacje zostaną wprowadzone przez rodziców w okresie wczesnodziecięcym i to z poziomu świadomości i nieświadomości tak będzie działało dziecko w przyszłości w społeczeństwie. Tutaj warto by rodzice przyjęli tą odpowiedzialność, że kształtują psychikę dziecka ( programują go ) i od programu, który przekażą będzie zależała przyszłość dziecka. To znaczy albo będzie program życiowy dodawał skrzydeł albo będzie obciążał. Warto przyjąć tą odpowiedzialność, rodzicielstwo to przede wszystkich kształtowanie psychiki i edukacja.

Rodzice przygotowują dziecko do tego, by potrafiło odnaleźć się w społeczeństwie. Dziecko zapisuje treści w swoim umyśle, przetwarza je a następnie zgodnie z tym wzorem kreuje swoją przyszłość. W tym rozumieniu zachowanie dziecka, nastolatka a później dorosłego możemy zrozumieć poprzez program psychiki, który kieruje jego życiem. Jeżeli człowiek ma problemy, nie wiedzie mu się możemy postawić hipotezę, że w jego psychice są wzorce, które przeszkadzają w kreacji szczęśliwej, pozytywnej rzeczywistości. Odpowiedzialne rodzicielstwo polega na konfrontowaniu się z tą prawdą. Świadomy rodzic nie oskarża dziecka, jeżeli mu się nie wiedzie tylko rozumie, że być może w jego strukturze osobowości są bloki, które nie pozwalają mu sięgnąć po sukces. Odpowiedzialność to konfrontacja z taką prawdą, że być może ja jako rodzic przyczyniłem/przyczyniłam się to obciążenia mojego dziecka jakimiś wzorcami. Jeżeli tak jest to nie mam się teraz samooskarżać czy samobiczować tylko mam pomóc dziecku pokonać te obciążenia i ograniczenia. Prawda wyzwala nawet jeżeli jest bardzo nieprzyjemna i na początku porządnie wkurzy.

„O Boże a jeżeli ja ukształtowałam/em osobowość pełną problemów” – być może zakrzykniesz.

W takim wypadku twoje dziecko będzie miało trudniej niż te dzieci, które mają mniej problemów przekazanych przez rodziców, jednak prawda ci pomoże. Znając prawdę możesz pracować i pomagać dziecku pokonywać te obciążenia, bo zyskałeś/aś ich świadomość. W tym wypadku sprawdza się powiedzenie lepiej późno niż wcale. Wiesz gdzie są problemy, więc możesz pracować nad pokonywaniem problemów i wspierać dziecko w rozwoju.  Ważna tu jest również praca nad sobą, czym lepszym modelem kobiety/mężczyzny jesteś tym bardziej wspierasz dziecko poprzez modelowanie, także praca powinna przebiegać na trzech płaszczyznach praca nad sobą, praca z dzieckiem, praca nad relacją z partnerem.

Okres wczesnodziecięcy jest najważniejszy, gdyż w tym okresie kształtuje się psychika dziecka i jeżeli ma mniej obciążeń potrafi lepiej odnajdywać się społeczności. Po okresie wczesnodziecięcym następuje socjalizacja. Rodzice tutaj powinni wspierać dziecko by nawiązywało pozytywne więzi w grupie, ćwiczyło pamięć i przyswajało nowe umiejętności i wiedzę, by uczyło się odgraniczać siebie od innych. W tym okresie ważne są umiejętności dobrej komunikacji z dzieckiem dostosowanej do jego poziomu, odpowiednia motywacja do nauki i rozwoju, kreowanie właściwych postaw i otwartości na świat przy odpowiednim ugruntowaniu w rzeczywistości. Celem rodziców w tym okresie jest wspieranie świadomości, kreatywności i potencjału dziecka i określanie granic by zabezpieczyć dziecko przed zrobieniem sobie krzywdy. W tym okresie rodzice pracują nad tym by dziecko jak najlepiej przystosowywało się do świata zewnętrznego, uczyło się właściwego moralnego postępowania wobec innych, zdobywało dużą wiedzę, podnosiło swoją świadomość.

Trudnym okresem dla rodziców jest okres dojrzewania, gdyż wówczas dziecko, które jeszcze się rozwija i nie ma w pełni ugruntowanej struktury osobowości zalewane jest przez energię seksualną. Mało kto rozumie działanie energii seksualnej, więc nie zdaje sobie sprawy jaki to jest dla dziecka szok. Dorośli nie radzą sobie z tą energią, jeżeli nie mają świadomości tego, co się dzieje zdajmy sobie więc sprawę z tego jaki szok to musi być dla dziecka. W tym okresie dziecko potrzebuje stabilnego rodzica, który będzie działał jak uziemienie dla prądu i pozwoli uspokajać szalejącą w dziecku energię. W tym okresie rodzice muszą zachować stoicki spokój i zimną krew mimo iż mogą od dziecka usłyszeć wiele nieprzyjemnych rzeczy. Muszą być świadomi tego, co się dzieje, stosować techniki aktywnego słuchania i pomagać dziecku uspokajać i zawierać tą energię w sobie. Prosto mówiąc trzeba pomóc dziecku przejść bezpiecznie przez tą hormonalną burzę.

Po 16 roku życia burza się uspokaja struktura osobowości staje się wyraźna. W tym okresie rodzice wspomagają dziecko w przygotowaniu się do dorosłości. W tym okresie możemy korzystać metod znanych już w starożytności na przykład trivium oraz przyjmować rolę mentora, który towarzyszy, wspiera, inspiruje jednak nie narzuca, nie wymusza. Dobrze jak rodzic pełni rolę autorytetu racjonalnego i ma modelu wychowania opartego na nakazie i zakazie.

Ten artykuł to tylko taka zajawka i nie można go traktować jako pełnej wiedzy dotyczącej podjętej tematyki, warto brać udział w szkoleniach, warsztatach czy skorzystać z konsultacji indywidualnych by zgłębić w pełni temat. Blog raczej ma w zamyśle inspirować, pobudzać refleksję, motywować do dalszego poszukiwania wiedzy niż dawać pełną wiedzę.

Temat jest tak szeroki, że trzeba zainwestować w specjalistyczną literaturę lub szkolenia, warsztaty, konsultacje by dobrze i swobodnie poruszać się w temacie i do tego gorąco zachęcam.