Dziecko wychodząc z okresu symbiozy z matką ( ok 6 miesiąca życia dziecka ) zaczyna budować strukturę ego oraz doświadczenie self. Dokonuje się to na skutek frustracji nie zaspokajania wszystkich potrzeb natychmiast. Odkąd zaczyna odróżniać głównego opiekuna od innych zaczyna również zdawać sobie sprawę, że opiekun przychodzi i odchodzi. Każde rozstanie frustruje złudzenie symbiozy i zagraża poczuciu bezpieczeństwa dziecka. Aby rozstania nie były dla dziecka urazowe stosuje się obiekty przejściowe pluszowe misie itd. aby pomóc przejść od ukojenia przez obiekt do samoukojenia. W sytuacji, gdy rozstania są optymalne nie są urazowe dla dziecka. Poprzez to, że doświadczenie to się powtarza dziecko uczy się, że opiekun wraca. Te doświadczenia wzmacniają wewnętrzną strukturę dziecka i budują zdolność samoukojenia. Dziecko żyjące dostąd symbiotyczną iluzją staje się bardziej niezależnie, bardziej świadome swej odrębności. Proces budowania ego lub tworzenia self wynika z frustracji ( która powinna być optymalna ).

Proces ten przypomina budowanie mięśni. Pracując nad rozbudową masy mięśniowej ćwiczymy do momentu zmęczenia. Tu dobrze jest mieć kontakt z własnym ciałem, by nie przesadzić. Chodzi tu o minimalne nadwyrężenie tkanki mięśniowej. Po czasie regeneracji tkanka goi się, podczas tego procesu dochodzi do wzrostu masy mięśnia. Ktoś kto nie chce się przetrenowywać i wyniszczać swojego organizmu wie, że nadwyrężenie mięśnia musi być stopniowe i optymalne. Wskaźnikiem poziomu nadwyrężenia jest ból. Budowanie mięśnia nieco boli, ale nie może to być ból nieznośny. Zbyt wielki ból może być ostrzeżeniem, że mięsień może zostać naderwany lub uszkodzony.

Budowanie ego podobnie jak budowanie mięśni nieco boli, to właśnie dlatego niektórzy ludzie nie pracują nad rozwojem swojej osobowości. Ciężko nam się zmobilizować do pracy nad sobą – tutaj przychodzą z pomocą różnego rodzaju treningi, warsztaty, kursy, które mają określone plany i struktury. Plan pcha nas do działania i pomaga pokonać opór przed pracą nad sobą. Dorosły podobnie jak dziecko tworzące swoje ego nieraz opiera się procesowi budowy ego, gdy wiąże się on z frustracją i bólem. U dziecka ten proces dzieje się naturalnie, gdy frustracja jest optymalna. Rodzice dbają o to by dziecko stanęło twarzą w twarz z realiami życia, a jednocześnie pilnują by frustracja nie była za duża, zapewniają również atmosferę miłości i szacunku. Dziecko może stawić czoło frustracji, gdyż ma oparcie w rodzicach. W przypadku dorosłego nie ma on już oparcia w rodzicach. To dlatego potrzebuje on specjalisty, który wejdzie w tą rolę i pomoże zbudować silniejsze ego.