Najważniejszą cechą jaką powinien posiąść specjalista jest pokora. Pokora do procesów, pokora wobec nieświadomych sił, pokora wobec relacji interpersonalnych. Sam gdy zaczynałem zgłębiać wiedzę psychologiczną zachwyciłem się nią i poczułem się wyjątkowo. Później zrozumiałem, że „wyjątkowość” jest problemem mojej osobowości, na którym cały czas muszę pracować. Przypomniałem sobie, że to właśnie doświadczenie procesów skierowała mnie w kierunku studiowania tematu. Wiedza ma więc pomagać zgłębiać procesy międzyludzkie i sama w sobie nie jest ważniejsza od tych procesów.

Dziś głoszę pochwałę zwyczajności. Prości ludzie są najmądrzejsi. Nie kombinują za wiele. Specjaliści mogą łatwo wpaść w pułapkę składania obietnic, których nie mogą spełnić. Wiedza jest bardzo pomocna i poprawia jakość życia, jednak należy się wystrzegać składania obietnic uzdrowienia. Specjalista powinien stać w pokorze w obliczu procesów, których jest świadomy. Procesy łatwiej zrozumieć na przykładzie doświadczenia miłości. Carl Gustaw Jung pisał o tym, że spotkanie dwóch osobowości przypomina kontakt dwóch substancji chemicznych, gdy następuje reakcja obie ulegają zmianie. Gdy ludzi łączy miłość wyłania się coś większego od partnerów, więź, która jest większa od ich ego. Ego nie może ani kontrolować ani manipulować tą powstałą energią. Ego musi oddać pochwałę i poddać się w obliczu tej energii miłości. To jest bardzo dobre dla związku miłosnego, gdyż ludzie wiedzą, że jest coś większego, w obliczu czego stoją. Praca w związku, trudności, konflikty wydają mało znaczące w obliczu tej tajemniczej siły, która ludzi połączyła.

Specjalista musi być świadomy, że pracując zarówno z grupami jak i indywidualnie uruchamia procesy i wyzwala energię. Wiedza i kompetencje pomagają mu zrozumieć, co się zadziewa, jednak to jego człowieczeństwo w dużej mierze zadecyduje o sukcesie pracy. Pomocne jest bycie w kontakcie. Dzisiaj możemy zaobserwować jakie triumfy wiedzie manipulacja. Ludzie obiecują niestworzone efekty dzięki zastosowaniu tych czy innych technik. Manipulacja wynika z poczucia wyjątkowości manipulujących. Manipulatorzy często nie mogą spełnić obietnic, które składają. Wspierając ludzi w rozwoju osobistym musimy robić to w pokorze do procesów, nieświadomych blokad, problemów osobowościowych, czy życiowych w ogóle. Nie możemy obiecywać wybawienia, spełnienia, osiągnięcia pełni potencjału. Nie starajmy się być wyjątkowi. Starajmy się rozumieć ludzkie problemy i pomagać polepszać jakość życia na ile to możliwe. Mistrzostwo oznacza pokorę wobec procesów, które zadziewają się między ludźmi. Niech inspiracją będą słowa Sokratesa „Wiem, że nic nie wiem”.