Psychologowie przyjmują, że dążenie do przyjemności i unikania cierpienia jest zasadą kierującą ludzkim postępowaniem. Psychologia dynamiczna pokazała, że subiektywne doznawanie przyjemności nie jest dostatecznym kryterium wartości danego zachowania w kategoriach ludzkiego szczęścia. Analiza charakterów masochistycznych najlepiej to pokazuje. Doznawanie przyjemności może być skutkiem patologicznej perwersji i świadczy o tym, że cierpienie dla masochisty jest przyjemne. W tym sensie przyjemność możemy określać jako coś co wspiera życie i rozwój człowieka. Cierpienie, chociaż dla masochisty jest przyjemne nie wspiera życia i rozwoju i jest destrukcyjne. Człowiek na poziomie świadomości może deklarować, że pragnie przyjemności, jednak nieświadomie będzie dążył do cierpienia, gdyż tylko poprzez cierpienie w patologiczny sposób może uzyskać satysfakcję.

Widzimy więc, że chociaż ogólna zasada dążenia do przyjemności i unikania cierpienia jest słuszna, to na poziomie nieświadomości człowiek może dążyć do innych celów, niż deklarowanych na poziomie świadomości. Dopiero po analizie nieświadomych celów możemy stwierdzić czy człowiek dąży do przyjemności i chce unikać bólu, czy odwrotnie patologicznie dąży do cierpienia sądząc, że tak osiągnie przyjemność. Oczywiście sam człowiek może nie być świadomy, że nieświadomie realizuje cele destrukcyjne dla jego osobowości, oddalające go od przyjemności, miłości i życia.