Skuteczność profilaktyki w dużej mierze zależy od autorytetów, z którymi stykają się odbiorcy profilaktyki. Ważne, by autorytety stanowiły wzór do naśladowania i świeciły przykładem. Ktoś kto używa środków psychoaktywnych w sposób ryzykowny automatycznie traci poważanie szczególnie u młodych osób. Młodzi są doskonałymi obserwatorami i kierując przekaz do nich musimy cały czas sprawdzać czy komunikacja werbalna zgodna jest z tym co niewerbalnie przekazujemy swoją postawą. Pełniąc role autorytetu człowiek musi zdawać sobie sprawę, że pełniąc rolę edukatora społecznego dołącza do grona elity społecznej.

Autorytet musi zdawać sobie sprawę z tej wielkiej odpowiedzialności, która na nim spoczywa. Jest takie powiedzenie:”Kto z chłopem pije ten leży pod płotem”. Parafrazując autorytet siadając do stołu z osobami nadużywającymi alkoholu będzie leżał pod stołem. Oczywiście w takiej sytuacji przestaje przykładem i zaprzecza swoim naukom dotyczącym profilaktyki. W prowadzeniu grup napotka taki człowiek mnóstwo problemów, od podważania jego autorytetu po wycofywanie się z relacji profesjonalnej z nim. Autorytety pracujące z młodzieżą powinny wystrzegać się spożywania alkoholu, palenia papierosów na oczach młodzieży. Nic tu nie pomoże tłumaczenie, że po pracy jako osoby prywatne nie mając problemu uzależnieniowego mogą pozwolić sobie na używkę. Obraz, który zobaczy młody człowiek zostanie zakodowany przez jego umysł i będzie stał w opozycji do treści, które autorytet będzie przekazywał w pracy.

Absolutnie destrukcyjne jest, gdy autorytety pracujące w placówkach na etatach pozwalają sobie spożywać alkohol, palić papierosy w czasie wykonywania pracy z młodzieżą. Takie zachowanie sabotuje działania profilaktyczne i sprawia, że autorytety zostają powiązane z marginesem społecznym. Wówczas autorytet z poziomu elity społecznej schodzi na sam dół i ulega tym samym problemem co ludzie nie radzący sobie z problemami. Dla młodego człowieka przekaz jest prosty. Nie ma żadnych świętości, nie ma nic lepszego jest tylko zagłuszanie problemów z używkami. Młodzi ludzie tracą w ten sposób oparcie jakie dają autorytety znajdujący się w elicie społecznej. Tracą cel z oczu. Widząc wyżej autorytety mogli się wspinać w górę, by im dorównać lub ich prześcignąć. Widząc autorytety na dole borykających się z takimi samymi problemami nie widzą sensu w rozwoju osobistym, pracy nad sobą. Zagubieni żyją z dnia na dzień bez celu uciekając w używki, chwilowe przyjemności doprowadzając swoje życie do ruiny.

Pełniąc rolę autorytetu człowiek nie może znajdować się na dnie. Jeżeli pragnie pełnić taką rolę społeczną najpierw sam musi się wydźwignąć z tego dna, by świecić przykładem sukcesu z góry. Celem pracy autorytetu z młodymi jest wywindowanie ich na szczyt rozwoju. Autorytet musi wiedzieć jak to zrobić i wierzyć, że jest to możliwe do osiągnięcia. Gdy sam wywinduje się na szczyt emanuje tą wiara na innych ludzi. Mówimy wówczas o mocy osobistej autorytetu, pewnego rodzaju charyzmie. Autorytet edukując najpierw w swoim sercu i umyśle musi odrzucić to, co niszczące i destrukcyjne dla człowieka. Jeżeli tego nie zrobi wszelkie jego działania będą dla odbiorców niewiarygodne, a przez to mało skuteczne. Chcąc poprzez edukację tworzyć przyszłość nową elitę, najpierw sam sam musi się tam wywindować. Może to zrobić nawet jeśli wywodzi się z nizin społecznych. Siłą ducha może z samego dołu wydźwignąć się na szczyty. Wówczas jest autentycznym przykładem dla młodych, a takich przykładów młodzi potrzebują w tym świecie zagubionych ludzi.