Bronisław Trentowski polski filozof i pedagog upatrywał problemów społeczeństwa polskiego, które doprowadziło do zaborów, a następnie do pogłębiania prześladowań zaborców w oderwaniu Polaków od rzeczywistości. Myśli Trentowskiego wyrażone w dziele „Chowanna, czyli system pedagogiki narodowej jako umiejętności wychowania, nauki i oświaty, słowem wykształcenia naszej młodzieży” są aktualne również dzisiaj. Analizując potrzeby polskiej młodzieży widzimy w firmie potrzebę ugruntowania młodych ludzi w rzeczywistości. Poprzez warsztaty, treningi, szkolenia i sesje indywidualne oczywiście to robimy. Tak jak w czasach zaborów tak również dzisiaj potrzebujemy budowania siły osobowości od wewnątrz. Żadna piękna idea nie zastąpi siły osobowości i osobistych zasobów, dzięki którym można zbudować życie na miarę marzeń. Twarde stąpanie po ziemi i pozbycie się szkodliwych iluzji może w przyszłości uchronić młodych ludzi od wielu rozczarowań i życiowej katastrofy.

Pracę z młodymi ludźmi trzeba oprzeć na ich zasobach, które mają stanowić podstawę do wspinania się po drabinie rozwoju osobistego. Na czymś trzeba się oprzeć, by nie budować w oparciu o iluzje, która prędzej czy później prysnąć musi. Dzisiejsza pedagogika i wychowanie w szkole opierać się musi o realność i skalowanie zarówno własnych możliwości, jak i braków. Skalowanie musi się oczywiście odbywać w oparciu o perspektywę zewnętrznych możliwości i otaczającej rzeczywistości. Tworzenie pięknej wizji przyszłego bogatego i szczęśliwego życia jest tutaj jedynie częścią procesu i nie powinna pochłonąć umysłu, który przez to oderwie się od rzeczywistości. Wizja jeżeli zostanie wytyczona ma być kierunkowskazem rozwoju, jednak cały czas musi być odnoszona i sprawdzana w kontekście rzeczywistości. Takie badanie daje odpowiedź gdzie człowiek jest w swoim rozwoju i ile jeszcze mu brakuje do osiągnięcia wytyczonej wizji.

Rola nauczycieli, pedagogów w tym procesie jest oczywiście nie do przecenienia. Mogą oni cały czas dawać informację zwrotną uczniom, gdzie są na „tu i teraz” w odniesieniu do swojej wizji. Pokazywać ile już drogi przebyli, a ile im zostało do celu. Informacja zwrotna zarówno wspiera jak i daje rzetelną ocenę sytuacji teraźniejszej. Nauczyciele powinni komplementować uczniów, jednak powinno się ono odbywać ściśle w odniesieniu do przybliżania się do ich celów. W żadnym razie komplementy nie powinny budować w umysłach młodych ludzi fałszywej wielkości, nieprawdziwych obrazów, iluzji a tym samym oderwania od rzeczywistości. Rozwój szkolny to droga a nauczyciel prowadzi młodego człowieka na tej drodze. Nauczyciel powinien więc przede wszystkim badać, gdzie znajduje się uczeń na tej drodze i ewentualnie jakie są przyczyny tego, że nie może osiągnąć wyznaczonych celów.

Warto ukłonić się nad naszymi narodowymi przywarami i w procesie edukacji popracować nad nimi. Koniecznością palącą jest wyrobienie systematyczności i nawyku pracy w młodych ludziach w procesie edukacji.