Człowiek kształtuje swój charakter w dużym stopniu dzięki doświadczeniom życiowym. Prowadzący, który ma mało doświadczeń życiowych ogranicza zdolność do zrozumienia psychicznego świata członków grupy. Dzieje się dlatego, że system wartości ludzi jest warunkowany poprzez ich przeżycia, odmienne doświadczenia warunkują odmienne systemy wartości. Prowadzący powinien wykazywać chęć wchodzenia w sytuacje, w których może poznać odrębność osób, z którymi pracuje. Prowadzący powinien w sposób autentyczny szanować różnice między uczestnikami grupy i być otwarty na nauczenie się czegoś od nich. Sztywność trenera powoduje zamykanie się na członków grupy, stereotypowe uogólnianie, narzucanie swojego widzenia świata innym członkom grupy. Prowadzący grupy powinien poznawać ludzkie zmagania i porównywać je do własnych spraw życiowych. Prowadzący, który żyje pod kloszem i niewiele wie o ludzkich bolączkach i kłopotach, nie będzie w stanie empatycznie odbierać członków grupy, którzy maja problemy i muszą dokonywać dramatycznych wyborów.

„Jeżeli nigdy nie przeżywałeś osamotnienia, radości, udręki czy niepewności, cóż pozwala ci wczuć się w przeżywane przez niego dramaty?” – Grupy – Marianne Schneider Corey, Gerald Corey

Oczywiste jest to, że prowadzący nie jest w stanie odczuwać tego samego co członek grupy, to jednak w czasie pracy trener powinien odwoływać się do własnych uczuć. Prowadzący może nie przeżywać tych samych problemów co członek grupy niemniej emocje, które przeżywamy są bardzo podobne. Podstawą empatii wobec członków grupy jest otwarcie się na przeżycia z własnego życia, bez poddawania się tym doznaniom.