Ludzie nie pojmują, że nie przygotowawszy swojej osobowości do kariery nie mają szans na sukces. I nawet jeżeli na horyzoncie pojawi się intratna praca, stanowisko wysokiego szczebla czy propozycja biznesowa, to brak przepracowania swoich wewnętrznych konfliktów sprawi, że odniesiemy porażkę, nawet jeżeli podejmiemy wyzwanie. Weźmy na przykład sytuację, w której naszą drogę zawodową wyznaczało wykonywanie poleceń szefa i doskonale w tej sytuacji się czuliśmy i realizowaliśmy. W takiej sytuacji mamy do czynienia z zależnością w osobowości. Z duża dozą prawdopodobieństwa można założyć, że osoba, która dobrze czuje się w sytuacji zależności od osób kierujących zarządzających, ma problem w swojej osobowością z niezależnością. I wyobraź sobie, że taka osoba dostaje intratną propozycję kierowniczego stanowiska prowadzenia organizacji. Ta osoba zna tylko zależność i wykonywanie poleceń autorytetów, a teraz ma prowadzić innych. Taka sytuacja oczywiście pompuje bardzo ego i może sprawić, że przez jakiś czas taka osoba będzie czuła się bardziej dowartościowana. Jednak nie będą to głębokie uczucia przyjemności i satysfakcji, które są zintegrowane z osobowością. Będą to powierzchowne uczucia, które nie będą osadzone w ciele. I co będzie działo się dalej. Nieprzygotowana osobowość do pełnienia niezależnej odpowiedzialnej funkcji będzie czuła się coraz gorzej. Będzie odczuwała coraz większy lęk, gdyż niezależność sama w sobie wywołuje u takiej osoby lęk. Coraz większy stres będzie odczuwany w ciele w postaci napięć. Chcąc podołać zadaniu ( by zasłużyć na pochwałę w tym wypadku właściciela firmy ) taka osoba będzie spinała się coraz bardziej usztywniając swoją postawę wyrażającą się w słowach „Nie złamie mnie ta sytuacja”. Z zewnątrz może się wydawać, że taka osoba jest pewna siebie i tak twarda, że nic nie jest w stanie ją złamać. Bliskie osoby mogą nawet dopingować taką osobę by była jeszcze twardsza i niezłomna, co przyczyni się to jeszcze większego wysiłku. I prawdopodobnie taka osoba jeszcze usztywni swoja postawę, by nie dopuścić do głosu leku przed porażką. Usztywnienie postawy spowoduje narastanie napięć w ciele. Taki sposób funkcjonowania musi się zakończyć runięciem platformy jaką ego zbudowało w ciele. Karierę okupuje się przytłaczającym stresem, za którym głębiej stoi lęk przed porażką. Taki sposób działania bardzo często sprawia, że wysiada dolny odcinek kręgosłupa. Usztywnienie ciała sprawia, że człowiek traci elastyczność i idzie przez życie z przekonaniem „nie złamiesz mnie”. Przyjmuje na siebie tak dużo obciążeń, aż wreszcie rzeczywiście wysiada kręgosłup, co człowiek rozumie jako złamanie. Człowiek usztywnia postawę i kręgosłup, gry rozwija się w atmosferze konfliktu. Usztywnienie pomaga zachować integralność osobowości w w sytuacji konfliktu, jednocześnie sprawia, że człowiek powstrzymuje się przed odczuwaniem własnych pragnień, miłości. Usztywnienie blokuje przepływ energii nie pozwalając na rozładowanie. Usztywnienie ciała skrywa lęk przed załamaniem się, poddaniem,porażką, rezygnacją. Żeby pozbyć się przymusu prowadzenia walki, która wyniszcza ciała, trzeba zrozumieć co pierwotnie wywołało lęk. To trzeba zrobić na sesji u specjalisty. Tylko dzięki pracy ze specjalista można uwolnić się od tej wewnętrznej pułapki. Sztywność jest więzieniem, które odcina od miłości i innych przyjemnych odczuć. Tą sztywność taka osoba projektuje na swoje związki z innymi przez to są one pozbawione uczuć i spełnienia. Dochodzimy więc po głębszej analizie, że osoba, która chciała być silna i silną wolą osiągać cele nie tylko nie zrobiła kariery, gdyż unieruchomiła ją choroba, ale nie odczuwa również w swoim życiu miłości,przyjemności, radości, ma również problemy z odpuszczeniem i dzieleniem się energią seksualną w relacji. Praca nad osobowością więc daje korzyści na wszelkich polach działalności i życia. Dlaczego więc niektórzy zaczynają się zastanawiać się nad swoim życiem, gdy dopada ich choroba? Liczą, że ego i sztywna twarda struktura charakteru da im spełnienie ich pragnień. Gdy ta struktura załamuje się, dosłownie, wówczas zdają sobie sprawę, że z ich życiem coś jest nie tak. Wówczas wybierają dwie drogi albo korzystanie na chorobie, bardzo popularne w naszym kraju renty, dzięki chorobie nie muszą pracować nad lękiem. Albo praca nad osobowością i zachowanie zdrowia fizycznego i emocjonalnego. Ja ze swojej strony zachęcam cię do tego drugiego sposobu życia i podjęcia pracy zanim coś wysiądzie ci w organizmie.