Wstyd może sprawić, że osobowość przestanie być zintegrowana. Wstyd może zniszczyć godność jednostki. A godność daje człowiekowi poczucie wartości i świadomości własnego „ja”. Największa tragedia dzieje się, gdy człowiek jest poniżany przez osobę, z którą wiążą go bliskie relacje. Doświadczenie poniżenia może być wówczas bardziej traumatyczne niż krzywda fizyczna. To powoduje głębokie rany, który bardzo długo się zabliźniają. Jesteśmy zawstydzani już od wczesnych lat, a jako pierwsi zwykle zawstydzają nas rodzice. Wmawiają dziecku, że powinno się wstydzić nagości, jeżeli nie zachowa się jak należy. Dziś świat zwariował do tego stopnia, że nie wstyd kobiecie pozować nago, do czasopism, ale już czymś bardzo wstydliwym jest karmić dziecko przy ludziach. Kiedyś wstydem dla kobiety było powiedzieć, że nie jest dziewicą. Dziś kobieta wstydzi się tego, że jest dziewicą i pójdzie z pierwszym lepszym byle tylko mieć to za sobą. Nie zdaje sobie sprawy, że w ten sposób niszczy swojego ducha i rozszczepia serce od ciała. Z tej podróży można już nie wrócić normalnym. To społeczeństwo wyznacza takie standardy. Jednak te standardy dziś niestety są chore. Dziś kanon piękna wytycza wychudzona modelka, która jest schizoidem i jest całkowicie odłączona od swojego ciała. Dla niej prawie nie możliwe jest kochać sercem i czuć miłość całym ciałem. Najbardziej ze wstydem łączą się dwie czynności wydalanie i seksualność. Wartości nakładane na człowieka przez społeczeństwa, każą mu dokonywać oceny zachowań i uczuć. I tu zaczyna się zabawa. Tak jak zawsze ego może sprzyjać osiąganiu przyjemności lub ją negować. W zbyt wielu przypadkach poświęca się przyjemność, by wypełniać pomysły innych ludzi. Wstyd ściśle wiąże się ze statusem społecznym. Jeżeli w jakiś grupie będzie się uważało, że pozycję wyznacza posiadanie dobrego samochodu, to członek grupy jeżdżący starym wozem będzie odczuwał wstyd z tego powodu. Wstyd ma źródło w poczuciu niższości. Kiedy człowiek czuje się gorszy od innych odczuwa wstyd. Wstyd i poniżenie to bliscy przyjaciele. Gdy bliscy wysyłają tych” przyjaciół” przeciwko nam dla naszej osobowości jest to prawdziwy kataklizm. Odziera nas to z szacunku do siebie i poczucia, że jesteśmy równi innym. Niby wydaje się, że obecnie mamy wyzwolenie seksualne i wstyd związany z seksem znikł. To jednak nie prawda, ludzie po prostu poszli w drugą skrajność. Zaprzeczając swoim odczuciom ludzie idą w skrajność, żeby nie pokazać innym swoich prawdziwych uczuć. Ludzie wstydzą się swoich ciał, gdy nie dorastają one do standardów, jakie są wyznaczane przez kreatorów trendów. Katowanie się na siłowni i głodzenie się, by wyglądać idealnie nie jest drogą do czucia cielesnej przyjemności. Jeżeli ćwiczysz dla zdrowia i wibruje w tobie energia zdrowia i witalność to jest bardzo pozytywne, jednak jeżeli wciąż biegasz z miarką i mierzysz swoje wymiary, to już zaczyna być chore. Wielu ludzi wstydzi się również swoich uczuć. Wstyd odbiera nam spontaniczność i odgradza od przyjemności i spełniania naszych pragnień. Ego występuje przeciwko ciału. Nie możemy mówić o zdrowiu emocjonalnym jeżeli ktoś zmaga się z poczuciem wstydu. Nie trzeba zrywać z cywilizacją, trzeba po prostu wrócić do naturalności i tak też wychowywać dzieci. Wychowywanie powinno się odbywać poprzez przyjemność, a nie wywoływanie wstydu. To jest bardzo twórcze podejście do kształtowania osobowości. Jeżeli rodzice dają sobie przyjemność dziecko naturalnie się tego uczy. Będzie w naturalny sposób ich naśladować. Nauczy się, że to pomaga nawiązywać kontakty oparte na radości i miłości.