Projektując zajęcia dla dorosłych warto zastanowić się na początku jak będzie się miała teoria do praktyki. Bardzo często na początku myślimy o teorii, którą mamy do przekazania i ewentualnie do tej teorii dobieramy ćwiczenia. Czyli bierzemy na warsztat jakiś temat opracowujemy teorię i do tej teorii dobieramy ćwiczenia praktyczne. Niestety działając w taki sposób postępujemy wbrew zasadom andragogiki. Model, o którym pisaliśmy wyżej jest zgodny z zasadami pedagogiki i doskonale sprawdza się w pracy z dziećmi. Zapewne doświadczyłeś/aś tego jak bardzo osoby dorosłe są oporne na przyjmowanie nowej wiedzy. Dorośli nie chcą się uczyć teorii, interesują ich praktyczne, szybkie rozwiązania, które można jak najszybciej wykorzystać w swoim życiu.

Oto przykłady zagadnień, których chętnie by się uczyli:

– Jak powiedzieć partnerowi, że jest w błędzie?

– Jak motywować dzieci, by osiągały lepsze wyniki w szkole?

– Jak rozwiązywać konflikty w pracy?

– Jak delegować zadania pracownikowi, by słuchał, rozumiał i skutecznie działał?

Podane przykłady są z różnych sfer życia człowieka dorosłego, który musi odnaleźć się w różnych rolach: partnera, rodzica, pracownika, szefa jednak pełniąc tak wiele ról każdy z tematów może wspomóc jego działania więc go zainteresuje.

Ćwiczenia powinny być dobierane pod konkretny temat i rezultaty jakie chcemy dać dorosłemu człowiekowi. To teoria jest dodatkiem i uzupełnieniem a nie gwoździem programu. Ćwiczenia pozwalają podoświadczać, ludzie mogą się powymieniać odczuciami, wnioskami i przemyśleniami. Pracując z innymi w ćwiczeniach mogą również dostać informacje zwrotne, które będą rozwojowe. Teorię dodajemy do tych doświadczeń, wniosków i informacji zwrotnych pilnując by pasowała do praktyki.

Przystępując do projektowania warto więc zaczynać od praktyki, a nie teorii. Jeżeli zaczniemy od teorii bardzo łatwo może ona rozminąć się z potrzebami i doświadczeniami ludzi. Teoria rozminie się po prostu z praktyką życiową ludzi. Ludzie będą wówczas oporowali czując wewnętrznie, że to nie jest dla nich, nie tyczy się ich, nie pasuje do nich.

Zaczynając projektowanie zajęć dla dorosłych pamiętamy o właściwej kolejności czynności, które wykonujemy:

1. Temat, który jest odpowiedzią do potrzeby
2. Wiedza na temat praktycznych sytuacji uczestników
3. Ćwiczenia odnoszące się do praktycznych sytuacji uczestników
4. Teoria pasująca do praktycznej sytuacji uczestników