Praca nad sobą wzmacnia niezależność i dojrzałość. Człowiek dojrzały dokonuje dojrzałego wyboru osoby, którą się kocha, z którą chce się iść przez życie. Dojrzały wybór bierze się z dojrzałych ideałów, wysokich wartości i celów, które poza potrzeba zaspokojenia miłość i  bliskości, zawierają w sobie potrzebę głębszego sensu życia.

Człowiek dojrzały wybiera osobą odpowiadającą ideałom, do których on dąży, bardzo ważny jest element ponadzmysłowy. Związek powstaje w sposób naturalny, gdyż łączy podobne style życie dwojga, reprezentujące ideały, do których dąży ta dwójka.

Praca nad sobą, to również integrowanie agresji poprzez ćwiczenia z ciałem, musimy po raz kolejny wrócić do tej ważnej kwestii. Kontakt z własną energią i umiejętność pozbywania się z ciała agresji w sposób nie raniący innych wzmacnia intensywność i głębię związku.

Warto tutaj jednak nadmienić, że nawet świadoma praca nie zapewnia pewności co do sukcesu pary. Nawet w sprzyjających warunkach para może nie być pewna swojej przyszłości, zwłaszcza, gdy konflikty jednego, lub obojgu zagrażają równowadze miłości i agresji. Pomóc tutaj może odczuwanie przez partnerów głębokich uczuć wobec siebie. Empatia i zrozumienie mogą zapobiegać eskalacji, która ma potencjał zniszczenia miłości.

Rozwój oznacza nabieranie zdolności do głębszej miłości i lepszej, bardziej realistycznej oceny drugiej osoby. Oznacza to również, że on/ona może znaleźć innego/inną, która podobnie lub lepiej będzie pełnić role partnera.

Warto więc zapamiętać, że dojrzałość emocjonalna nie gwarantuje braku konfliktów i stabilności związku. Dojrzałość pomaga tworzyć głęboki związek, który wzbogaca i wzmacnia związek, jednocześnie każdy z samoświadomych partnerów może czasami tęsknić za innymi związkami. W myśl powiedzenia „trawa u sąsiada jest bardziej zielona”. Dojrzałość pomaga dostrzec idealizację, dokonać realistycznej oceny i odmówić sobie innych związków. Takie odmowy to wyraz prowadzenia głębokiego życia przez jednostkę. Pragnienia mogą zostać przekierowane na obecny związek poszerzając jego wymiar miłosny.

Ostatecznie partnerów i tak rozłączy śmierć. Relacje międzyludzkie związane są z opuszczeniem, doznaniem straty w perspektywie nieuchronności śmierci. Strach przed opuszczeniem, stratą spowodowaną śmiercią jest najpotężniejszy tam, gdzie miłość jest najgłębsza. Świadomość rozłączenia przez śmierć pogłębia miłość.