W ostatnim czasie mieliśmy doczynienia z ciekawym zjawiskiem związanym z izolacją społeczną – grupy pracujące zdalnie. W grupie pracującej zdalnie nie występują bezpośrednie interakcje między członkami.

Czy praca zdalna oznacza, że grupa działa tylko teoretycznie?

Mamy kilka poziomów grupy nominalnej wyróżnionej ze względu na stopień wzajemnego oddziaływania jej członków. Omówmy metodę zwaną techniką delficką.

Metoda ta polega na tworzeniu pracy zespołów skupionych na pewnym zadaniu, w których ludzie są od siebie oddzieleni. Ta metoda pracy została wymyślona w latach pięćdziesiątych przez Rand Corporation i miała służyć do planowania działań.

Metoda ta polega na tym, że wybiera się kilku ekspertów w danej dziedzinie, aby pracowali nad problemem, który jest tematem rozważań. Członkowie grupy wypełniają na początku kwestionariusze, następnie udzielane przez nich odpowiedzi są grupowane i każda osoba otrzymuje informacje o tym, co myślą pozostali członkowie grupy. Zbierane są informacje w postaci raportu przez specjalny zespół. Następnie procedura się powtarza, gdyż potrzebny jest trzykrotny obieg dokumentów.

Czy taki sposób działania możemy nazwać działaniem zespołowym?

Z takiego działania płyną pewne istotne korzyści. Wielkość takiej grupy jest nieograniczona. Grupa taka nie wpływa bezpośrednio na siebie, co zapobiega tendencyjności, obronie swoich racji nie z powodu przekonania o ich słuszności, ale z chęci pokazania swojego znaczenia w grupie.

Jakie są negatywne strony pracy grupy w oddzieleniu?

Każdy członek takiej grupy będzie wymagał zaangażowania i inwestowania w niego. Tak czy inaczej musisz dużo w niego zainwestować. Taki sposób pracy wydłuża również dojście do ostatecznego rozwiązania. Zbieranie danych, ich analiza i opracowanie zabierają sporo czasu. Rozwiązaniem, które sprawdziło się były spotkania online wideo. Spotkania wideo powodują jednak podobne problemy jak spotkania na żywo, rywalizację o role grupowe. Spotkania, które odbywają się za pomocą wideo nazywane są nominalnymi technikami grupowymi.

Nominalne techniki grupowe

Nominalne techniki grupowe to cztery etapy działania grupy.

I etap

Lider grupy przedstawia problem i zapisuje go na tablicy lub na ekranie komputera, a uczestnicy grupy przez piętnaście minut zapisują związane z nim skojarzenia i myśli.

II etap

Poszukiwane są pewne wspólne wątki, które pojawiły się w zapiskach różnych osób. Są one kolejno zapisywane na tablicy.

III etap

Ocena wspólnych wątków, które zostały zapisane na tablicy. Precyzowanie i omawianie twierdzeń, które się pojawiły na tablicy.

IV etap

Każdy członek zespoły samodzielnie szereguje wymyślone rozwiązania, układając kolejność od jednego do pięciu biorac pod uwagę to, które mus się podobają najbardziej, a które najmniej.

Do tego procesu w późniejszych czasie dodany został etap piąty i szósty.

V etap

Dyskusja nad najżywiej punktowanym rozwiązaniem

VI etap

Ponowne rozważenie swoich preferencji i powtórzenie procedury głosowania.

Taki charakter pracy grupowej charakteryzuje się sformatowanych charakterem, dochodzi do interakcji, jednak krytyka i pochwały nie przepływają całkowicie swobodnie.

Dzięki technologii nominalne techniki grupowe są dostępne i proste w stosowaniu.

Jaki to ma wpływ na produktywność grup?

Burke i Chidambaram porównywali w 1995 grupy, które kontaktowały się bezpośrednio i za pomocą ekranu i stwierdzili, że fizyczna bliskość sprzyjała bardziej efektywnemu kierowaniu grupą i lepszej koordynacji działań.