W ostatnim artykule wyjaśniałem na czym polega bycie empatą, dziś post o egotyście czyli osobie znajdującej się na przeciwległym biegunie w stosunku do empaty. Tak jak empata bardzo dobrze potrafi wyczuć potrzeby drugiej osoby, tak egotysta zupełnie tego nie jest w stanie zrobić, gdyż interesuje go tylko i wyłącznie własna osoba. Egotysta jest zafiksowany na punkcie własnego Ja i drugi człowiek służy mu do podtrzymywania opinii o swojej wielkości, ważności. Egotysta nie baczy na innych a wykorzystuje ich bez zmrużenia oka do własnych celów. Uczucie drugiej strony? Jakie uczucia to jej problem. Nawet bliskie i kochane osoby służą do podtrzymywania wielkościowego Ja, dlatego egotysta nie zajmuje się uczuciami i potrzebami nawet osób dla niego najważniejszych. Osoby bliskie muszą funkcjonować na warunkach ustalonych przez egotystę i jeżeli już coś od niego dostają to tylko na zasadach ustalonych w nieświadomej grze dwojga. Co oznacza, że nawet jeżeli coś daje to również służy podtrzymaniu wielkościowego Ja. Egotysta nie zdaje sobie sprawy, co czuje druga osoba więc nie ma problemu ze zdradą, kłamstwem, manipulacją. Problem ze zdradzaniem, oszukiwaniem drugiej osoby, nawet tej najbliższej pojawia się tylko wówczas, gdy uderza to w fałszywy wspaniały obraz Ja zagrażając mu. Tylko to może powstrzymać egotystę przed zdradą, oszustwem i innymi niemiłymi drugiemu czynami.

W dzisiejszej narcystycznej kulturze więcej spotkamy egotystów niż empatów, gdyż egotyzm powiązany jest blisko z narcyzmem. Egotysta ma silne pragnienie ciągłego promowania siebie w świecie zewnętrznym i w tym celu wykorzystuje inne osoby. Osoby te przedmiotowo wykorzystuje do potwierdzenia swojej ważności i wilekościowości. Osoby te bardzo często nie znaczą dla niego zbyt wiele, traktuje je przedmiotowo, jako drogę do celu. Egotysta ma „niezwykłe” poczucie własnej wartości i ważności, a drugą stronę w relacji nawet partnera traktuje jako osobę mniej ważną i wartościową. Interesuje się tylko swoimi sukcesami, zdobyczami i nie jest w stanie uznać osiągnięć drugiego człowieka. Sukcesy i wartość innych odczuwa jako zagrożenie dla swojego wielkościowego Ja. Egotysta jest bardzo wrażliwy na krytykę, gdyż odsłania ona maskę i ukazuje znienawidzone przez niego odrzucone przez rodzica prawdziwe Ja. Egotysta boi się również prawdziwych, głębokich kontaktów i więzi z innymi. Ucieka od tych osób, które przemawiają do jego prawdziwego Ja. Egotysta jest nastawiony na branie wartości od innych w różnej formie, inni mają służyć wspieraniu jego wielkościowości. Egotysta chętnie od drugiego przyjmuje pochwały, dowody uznania, uczucia a nie odwzajemnia się tym samym, innych ustawia niżej od siebie, może poniżać czy obniżać rzeczywistą wartość drugiej osoby. W relacji z drugą osobą wprowadza podwójne standardy, robi coś, czego partnerowi zabrania, on może zdradzić, druga strona nie. Miłość, sympatia jest wykorzystywana przez egotystę do wspierania wielkościowości, nie służy do nawiązywania silniejszej więzi czy pogłębiania uczucia. Seksualność również może służyć do zaspokajania egotystycznych potrzeb.

Empata potrafi wczuć się w drugiego człowieka ponieważ ma kontakt z własnym sercem i funkcjonuje w oparciu o prawdziwe Ja. Egotysta nie ma kontaktu z własnym sercem i funkcjonuje w oparciu o fałszywe Ja. Tragedią egotysty jest to, że każde jego działanie czynione jest po to, by jak najlepiej zabezpieczyć się przed kontaktem z własnym sercem. Egotysta panicznie boi się kontaktu z własnym sercem, a tym samym z prawdziwym Ja, gdyż zostało ono odrzucone przez rodzica, a przez to przez niego samego znienawidzone. Sytuacja egotysty wygląda więc tak, że nienawidzi on siebie prawdziwego a ubóstwia wyprojektowany na niego przez narcystyczną matkę we wczesnym dzieciństwie ( 6 miesiąc życia dziecka ) idealny obraz siebie. Wszystko, co robi ma na celu realizację idealnego ale fałszywego obrazu siebie. Dramat egotysty polega na tym, że nie żyje on prawdziwym życiem, nie pokazuje innym siebie prawdziwego i pragnie by druga osoba kochała jego fałszywe Ja.