Wszystko zaczyna się w dzieciństwie. Najpierw dziecko jest w raju. Znajduje się w brzuchu mamy, jest ciepło, przytulnie dostaje wszelkie środki do życia bez zabiegania o to. Nie musi to być jednak raj. Dziecko jest połączone i zespolone z matką i odczuwa wszelkie jej emocje, uczucia. Jeżeli matka jest poddawana działaniu stresu, przebywa w zdemoralizowanym otoczeniu, gdzie jest poddawana przemocy fizycznej i psychicznej dziecko odczuwa wszelkie jej emocje i w ten sposób w jego psychice kodują się wzorce, że świat jest okrutny pełen przemocy i zła. Dziecko nawet nie widziało świata zewnętrznego , a już poprzez zmysły matki buduje sobie jego obraz. Dziecko nie może uzyskać żadnej perspektywy i przyjmuje wszelkie treści płynące od matki i uznaje to za prawdę. Jeżeli matka zażywa środki psychoaktywne, a do nich należą również papierosy ( co prawda odurzenie działa około 5 min. ale działa ) dziecko również odczuwa ten stan i przyzwyczaja się do stanu odurzenia. W organizmie tworzy się potrzeba odurzania środkami psychoaktywnymi. Jest to okres prenatalny i już wtedy dziecko może zaznać raju lub piekła. Wszystko zależy od matki.
Później dziecko przychodzi na świat i od pierwszej chwili rozpoczyna się tworzenie psychiki. Tuż po porodzie matka powinna dać dziecku ciepło i miłość i jednocześnie nie zawłaszczać jednocześnie przestrzeni psychicznej dziecka. Przypominam, że dziecko jest połączone psychicznie z matką i jeżeli ona w swoim świecie psychicznym nie stworzy dla niego miejsca czuje się ono odrzucone. Gdy tak jest takie dziecko będzie miało w życiu dorosłym będzie miało problemy w tworzeniu bliskich relacji. W taki sposób tworzy się struktura schizoidalna.

Drugą ważną sprawą o jakiej musi pamiętać matka w pierwszych latach swojego życia to odpowiednie karmienie. Przypominam, że dziecko będąc w brzuchu mamy dostawało tyle pożywienia ile potrzebowało i to zawsze w odpowiednim czasie. Teraz matka musi odtworzyć ten stan i karmić dziecko wtedy, gdy jest ono głodne i podawać mu pożywienie w odpowiednich ilościach. Nie będę ukrywał, że matka musi mieć dobrze rozwiniętą inteligencję emocjonalną i potrafić empatycznie wczuć się w potrzeby dziecka. Jeżeli dziecko jest głodne, a matka nie karmi go w jego psychice tworzy się wzorzec, że jego potrzeby nigdy nie zostaną zaspokojone. Na głębokim poziomie dziecko czuje tak jakby miało umrzeć. Później idzie przez całe życie z tym lękiem. Gdy dziecko jest karmione wtedy, gdy nie jest głodne, nie zaspokaja ono potrzeby głodu, w wyniku czego w dorosłym życiu nie potrafi czekać na gratyfikację.
Około 6 miesiąca życia dziecko zaczyna szukać swojej autonomii. Musi ono stworzyć ją, by w przyszłości nie być podporządkowanym potrzebom innym. Gdy matka poprzez dziecko zaspokaja swoje potrzeby, zawłaszcza w ten sposób autonomię dziecka. To jest tak, że matka ma już plan życia dla dziecka i nie pozwala mu rozwijać się naturalnie i odkrywać swojego potencjału. Matka w tym okresie jest dla dziecka całym światem i bardzo łatwo matce zawłaszczyć przestrzeń osobista dziecka. A wtedy dziecko, żyje tylko po to, żeby wypełniać role wymyślone przez rodzica. Jest jak robot zdalnie sterowany przez rodzica.

Około drugiego roku życia dziecko zaczyna szukać swojej wolności jako jednostka. Zbiega się to z treningiem czystości. Dziecko chce zadecydować o własnym losie, dlatego w tym czasie musi się przeciwstawić rodzicom i oni powinni pozwolić mu na to. Gdy tego nie zrobią dziecko nigdy nie będzie w stanie osiągać swoich celów, nie będzie bawet w stanie zamieniać marzeń w cele. Jeżeli w tym okresie dziecko zostanie spacyfikowane przez rodziców staje się od nich zależne i słabe. Jeżeli dziecko jest pacyfikowane, to sprzeciwu wykorzystuje trening czystości, wstrzymując wypróżnienie. W taki sposób tworzy się struktura sadomasochistyczna. Jako dorosły taka osoba będzie uważała, że życie to walka i ciężka praca. Taki człowiek w dorosłym życiu manipuluje i zdradza, gdyż uważa, nie można go po prostu pokochać za to jaki jest lub w ogóle że jest. Nie dostał w dzieciństwie miłości bezwarunkowej i teraz walczy cały czas o miłość rodzica, jednocześnie uważając, że nikt nie jest w stanie go pokochać.
Około trzeciego roku życia dziecko ustanawia swoją seksualność. Dziecko uczy się jak pragnąć i zaspokajać swoje potrzeby otwarcie i wprost. W tym okresie dzieci przymierzają się do pełnienia swojej przyszłej roli. I rodzice powinni dać spokojnie przejść dziecku ten okres. Matka w tym okresie nie powinna robić z syna swojego rycerza. Ojciec nie powinien z córki robić swojej księżniczki. Najlepsze co mogą zrobić w tym okresie to dać dziecku dobry przykład miłości partnerskiej. Czyli wydaje się to dość proste, być w cudownym miłosnym związku partnerskim. Wydaje się proste, ale nie jest.

Psychika dziecka kształtuje się do 6/7 roku życia, później dziecko warunkowane jest przez wzorce społeczne, jednak one już w mniejszym stopniu obciążają psychikę. Skrypty w psychice są ukształtowane do 6/7 roku życia i uruchamiają się one w 13 roku życia. W tym okresie dziecko zaczyna dojrzewać i działanie hormonów zbiega się z otwieraniem wzorców zawartych w skryptach. Dzieje się tak, dlatego, iż dziecko zaczyna zadawać wiele egzystencjalnych pytań i szukać własnej tożsamości. Jest to bardzo trudny dla dziecka okres, gdyż z jednej strony jest poddawane transformacji fizycznej, a z drugiej psychicznej. Bardzo trudno jest w tym okresie dziecku, gdyż jest poddawane działaniu ogromnych sił, których nie rozumie. W tym okresie dziecko potrzebuje dorosłego, który pomoże mu przejść tą burzę, która przypada na okres jego pobytu w Gimnazjum. Mądry dorosły w tym okresie daje dziecku stabilność i pole odniesienie do tej burzy emocjonalnej, która odbywa się w psychice. Dorosły, gdy będzie obok dziecka w tym okresie ma wspaniałą możliwość korygowania psychiki młodego człowieka. Co jednak może i ma robić rodzic, który spędza najwięcej czasu z dzieckiem.

Mini Kurs

Krok 1

Najważniejsza sprawa:

Rodzic musi być obok dziecka. Dziecko musi czuć jego obecność i
zainteresowanie.

Dziecko jeżeli czuje dorosłego obok, który daje mu wsparcie czuje się bezpieczniej i lepiej. Wie, że ma dorosłego, którego może mu doradzić w trudnych w trudnych sytuacjach. Dzięki temu burza w psychice cichnie, a dziecko wkracza na drogę rozwoju indywidualnego. Jeżeli tak nie miałeś/aś to musisz teraz zrozumieć całą sytuację, wybaczyć rodzicom. Zapewne nosisz w sobie teraz ogromną pretensję do rodziców. To Cię blokuje nad sięgnięciem po swoje marzenia. Teraz sam/a musisz poszukać tego czego nie dostałeś/aś od rodziców. Rozwiązanie jest w Tobie

Krok 2

Druga ważna sprawa:

Rodzic musi być obecny w świecie psychicznym dziecka.

Co przez to rozumiem? Rodzic musi wiedzieć jaki jest stan emocjonalny dziecka. Co więc musi zrobić? Przede wszystkim zadawać pytania. Najważniejszym pytaniem jest: „Kim jesteś?”, następne ważne pytania: „Jak się czujesz?”, „Jakie uczucia są w Tobie?”, „Jakie emocje odczuwasz?”, „Co jest w Twoim życiu?”. Jeżeli nie miałeś/aś takiego szczęścia, że rodzice zadawali Ci takie pytania, to musisz się pogodzić z tym, że rodzice nie zadawali Ci takich pytań, gdyż nie mają zapewne świadomości jak ważne są te pytanie. Nadszedł czas im wybaczyć i przejąć stery swego życia. Ty jesteś nawigatorem statku, który nazywa się Twoje życie. Weź notatnik zapisz w nim pytania: „Kim jestem?”, „Jak się czuję?”, „Jakie uczucia są we mnie?”. Odpowiedz pisemnie na te pytania w notatniku.

Krok 3

Trzecia ważna sprawa:

Rodzic musi wyznaczyć granice dziecku, by to nie zrobiło sobie krzywdy
eksperymentując i poznając świat

Rodzic musi wyznaczać granice, by dziecko mogło w bezpieczny sposób poznawać świat i przygotować się do dorosłego życia. Jeżeli rodzic nie był przy Tobie, gdy poznawałeś/aś świat zapewne było Ci bardzo trudno. Czułeś się samotny, pozostawiony bez dorosłego, latarni na morzu, która wskazuje kierunek. Wybacz rodzicom, nie potrafili tego dla Ciebie zrobić. Zapewne sami są zagubieni w wielkim oceanie życia. Weź notatnik i opisz swój kierunek życia.

Krok 4

Czwarta ważna sprawa:

Rodzic powinien zwracać się do specjalistów i korzystać z profesjonalnego
poradnictwa psychologicznego

Rodzic powinien zdać sobie sprawę z tego, że nie zawsze może i musi mieć potrzebną wiedzą dotyczącą wychowania dziecka, kształtowania psychiki i problemów emocjonalnych. W takich wypadkach powinien zgłaszać się do specjalistów i korzystać ze specjalistycznego poradnictwa psychologicznego. I nie ma tu co się wstydzić, mieć obawy. Jak dziecko jest chore dajmy na grypę rodzic idzie do lekarza po lekarstwa. Tak jeżeli są problemy emocjonalne i jest brak wiedzy rodzica trzeba zasięgnąć porady psychologicznej. To wiele wyjaśni i pomoże rozwiązać problemy emocjonalne. Rodzic nie musi wszystkiego wiedzieć, jednak powinien wiedzieć kiedy masz problemy i zasięgnąć porady profesjonalisty. Wybacz mu jednak, zapewne nie wiedział, że tak należy robić. Teraz nadszedł Twój czas. Ty już to wiesz. Wiesz, że jeżeli masz jakieś problemy to nie siedzisz dniami, miesiącami i latami w domu z nadzieją, że kiedyś Ci przejdzie. Idziesz do specjalisty po profesjonalną poradę.

Krok 5

Piąta ważna sprawa:

Rodzic powinien skorzystać z pomocy wykwalifikowanych psychoterapeutów,
psychoanalityków, psychotraumatologów i psychiatrów.

Jeżeli podczas poradnictwa psychologicznego rodzic usłyszy diagnozę, że dziecko ma zaburzenia osobowości lub psychozę, to natychmiast powinien zgłosić się do specjalistów wskazanych przez specjalistów. Nawet jeśli trzeba by na
kilka miesięcy umieścić dziecko w ośrodku terapeutycznych to dla jego dobra, bezpieczeństwa zdrowia i życia trzeba to zrobić. I nie ma co tu liczyć, że Bóg w cudowny sposób rozwiąże problemy dziecka. Jeżeli u człowieka wykrywają raka
lub równie poważna chorobę np. białaczkę zgłasza się go do specjalistów zajmujących się takimi schorzeniami. To samo trzeba robić z chorobami psychicznymi. Choroby psychicznej może nie być widać na pierwszy rzut oka, ale
to nie znaczy, że ona jest mniej groźna. Jeżeli odnajdujesz się w tej sytuacji, to chcę Ci tutaj powiedzieć, że nie masz się czego wstydzić. Choroba jak każda inna. Czas skończyć z tymi tematami tabu wokół chorób. Jeżeli jesteś chory/a idziesz się leczyć po prostu. Idziesz do szpitala, by wrócić do zdrowia. Lepiej poleczyć się chwilę, niż męczyć się z chorobą do końca swych dni.

Krok 6

Szósta ważna sprawa:

Rodzic powinien mieć wgląd w to w jakich grupach koleżeńskich i nie tylko
przebywa jego dziecko.

Rodzic musi wiedzieć z kim jego dziecko przebywa, jakich ma przyjaciół ma, co robią, gdy są razem, jak spędzają wolny czas. Jak mogą to zrobić? Znów z pomocą przychodzą pytania i autentyczne zainteresowanie życiem dziecka. Rodzic powinien zadawać pytania dziecku: „Czy jest w Twoim życiu ktoś kogo kochasz?”, „Czy spotykasz się z tą osobą?” „Czy ta osoba również Cię kocha?”, „Czy są przyjaciele w Twoim życiu”, „Czy jest ich wielu?”, „Czy możesz na nich liczyć w trudnych chwilach?”, „Czy Cię wspierają?”, „Czy pomagają Ci się rozwijać?”, „Czy Twoi znajomi piją alkohol?”, „Czy Twoi znajomi palą papierosy?”, „Czy Twoi znajomi biorą narkotyki?”, „Czy Twoi znajomi mają inicjację seksualną za sobą?”. Wykorzystaj to jeżeli jesteś rodzicem. Zrób tak. Zadajesz pierwsze pytanie i słuchasz nie komentujesz odpowiedzi, następnie zadajesz pytania pogłębiające temat, nie oceniasz, nie komentujesz tylko słuchasz. Nie pytaj bezpośrednio dziecka czy robi niedozwolone społecznie rzeczy, bo jest mu ciężko się przyznać do takich rzeczy, jeżeli będziesz miał/a wiedzę o jego/jej znajomych możesz z dużą dozą prawdopodobieństwa założyć, że Twoje dziecko robi to samo.

Jeżeli wolisz od czytania oglądać wideo – poniżej daje link do filmu z tego szkolenia prowadzonego dla rodziców

https://www.youtube.com/watch?v=sINUQ3sq29A&t=52s