W polskiej szkole i innych ośrodkach wychowawczo – edukacyjnych brakuje w tej chwili nacisku na zasoby osobiste podopiecznych. Inwestycja w siebie powinna być podstawą i wyjściem do dalszej edukacji. Chodzi głównie o pewien sposób myślenia, który w dorosłym życiu buduje karierę. Przeważa w edukacji młodych ludzi nacisk na wykształcenie zawodowe, które przygotowuje człowieka do wykonywania zawodu. Nie ma oczywiście nic w tym złego, jeżeli na rynku pracy jest zapotrzebowanie na te zawody.

Co jednak w sytuacji, gdy takiego zapotrzebowania nie ma?

Człowiek staje w życiu dorosłym staje w obliczu katastrofy, gdyż przygotowany do pracy na etacie nie widzi innych możliwości, gdy nie ma ofert etatowej pracy na rynku pracy.
Rozwój osobowości i przygotowywanie osobowości do życia w oparciu o przedsiębiorczość i własną inicjatywą otwiera przed człowiekiem całkiem nowe perspektywy. Zwiększa to oczywiście możliwości zarobkowania, człowiek może pracować na etacie lub podjąć inną działalność zarobkową. Człowiek taki ma szerszy wybór. Człowiek taki poprzez swoją działalność nabiera dumy z pracy i zasobów finansowych, które gromadzi dzięki temu. Zyskuje również moc osobistą i wiarę w sprawstwo na polu działalności zarobkowej.

Taki sposób przygotowania do życia kształtuje również elastyczną osobowość, która potrafi dostosować się do potrzeb rynku pracy i być bardziej skuteczna zawodowo. Inwestycja w siebie sprawia, że człowiek ma atrakcyjną osobowość dla rynku pracy. W takim rozumieniu o jego sukcesie decyduje nie tylko przygotowanie zawodowe, ale również osobowość.