Ostatnio w telewizji mogliśmy oglądać znakomity film „Jak zostać królem”. W filmie doskonale pokazana jest relacja specjalistyczna coacha/trenera i klienta. Pokazane doskonale są również problemy na jakie napotyka się specjalista w relacji profesjonalnej. Już na początku filmu wspaniale pokazane jest jak trudno jest nawiązać przymierze specjalistyczne na początku pracy. Równie doskonale ukazany jest problem z autorytetami, który nie pozwala osiągnąć sukcesu w pracy. Możemy również obserwować opór klienta, wyładowanie agresji na specjalistę, aż po formy ucieczkowe.

Film ten doskonale uzmysławia nam, że każdy człowiek nawet ten będący księciem przygotowujący się do roli króla potrzebuje pomocy specjalistów, by pokonać swoje osobiste problemy. Książe jest też człowiekiem i może się borykać z ludzkimi problemami ( w tym filmie problemem księcia było jąkanie ). Udanie się do specjalisty jest swoistym aktem człowieczeństwa, gdyż jest przyznaniem się do porażki. Człowiek nie radzi sobie w jakiejś dziedzinie i potrzebuje specjalistycznego wsparcia. Porażka jest wyzwalająca, gdyż pokazuje, że człowiek nie jest robotem i nie musi być doskonały, nie popełniający błędów. Istotą człowieczeństwa jest praca i nauka na błędach. Specjalistyczna relacja jest oparta na profesjonalnych ramach, ale jej istotą jest człowieczeństwo i zrozumienie delikatności istoty ludzkiej.

W filmie widzimy również wielką, wspaniałą rolę jaką w pracy nad problemem miała żona księcia. Żona wspiera księcia w pokonaniu problemów z jąkaniem i wierzy w sukces tej pracy. Dopinguje go do pracy i stoi niestrudzenie u boku. Jest delikatna kiedy trzeba i stanowcza kiedy trzeba. Jest tak potrzebnym oparciem dla partnera, gdy ten upada przygnieciony swoim problemem. Pomaga podnieść partnera rozumiejąc, że istotą człowieczeństwa jest upadanie i wstawanie z upadku. Efekty wykuwają się czasami w bólu. Praca sprawia, że człowiek buduje siłę swej osobowości czerpiąc z porażek, które są jego udziałem.

Praca specjalistyczna na sesjach indywidualnych to czas radzenia sobie z porażkami, wstawanie po nich i czynienie osobowości silnej opierając siłę na istocie człowieczeństwa. Praca taka to nie inżynieria robota, to nie programowanie komputera, to nie wgrywanie nowego systemu operacyjnego do umysłu. Praca specjalistyczna to wrastanie. Rośniecie czasami następuje w bólu, a sam klient poprzez mechanizmy obronne robi wszystko, by zostać w starym sposobie działania. Człowiek boi się pójść w nowe, gdyż jest nieznane i tu wielka rola specjalisty by pomógł klientowi zmierzyć się z lękiem.